Kassel en meer

 Afgelopen weekend de grote internationale duivenbeurs in Kassel, Duitsland, bezocht. Het waren een paar heerlijke dagen incl. overnachting in een fraai, aan een rivier, gelegen hotel tegen een verrassend betaalbare prijs. Ik heb bijzonder genoten van de drukte in en buiten de beurs, de vele duizenden bezoekers uit alle landen van Europa en de gave sfeer die er hing.

 Echt duivensport die met zijn tijd is meegegaan. Deze beurs ontstijgt duidelijk het stoffige beeld dat sommigen nog hebben van de duivensport. Vooral veel “jeugd” waarmee ik dan de leeftijdscategorie 35-50 jarigen bedoel. Dat is toch de categorie waar voor de toekomst de meeste energie en daadkracht uit moet voortkomen. Zij vooral moeten zorgen voor de nieuwe impulsen die ons ervoor behoedt dat we als sport niet in de vergetelheid verdwijnen. We mogen er best trots op zijn dat we in deze tijd nog steeds zo’n levendige sport/hobby kunnen bedrijven.

Toegegeven het is niet meer zo als vroeger maar dat vind ik ook niet meer dan normaal. Vroeger kon je als vrijetijdsbesteding zo’n beetje kiezen uit kanaries, krielkippen of duiven houden. Je werd dan lid van een plaatselijke club en je was vertrokken. Sommigen zagen het vissen als een uitweg om een of twee dagen na het werk te kunnen ontspannen maar dat was het dan zo’n beetje.

Maar de tijden veranderen en dan kun je als sport twee dingen doen. Alles zoveel mogelijk bij het oude laten en gedoemd zijn te verdwijnen, zoals veel andere hobbies van vroeger hebben ervaren. Of je gaat zo veel mogelijk met je tijd mee en anticipeer op maatschappelijke inzichten die telkens veranderen. Dán heb je een kans....
 

 De hengelsport bv heeft zich grotendeels weten te onttrekken aan het oubollige imago en floreert als nooit te voren met ruim anderhalf miljoen (!) actieve vissers.  Er worden roofviswedstrijden gehouden op de grote wateren zoals het Haringvliet en daar mogen dan een beperkt aantal, meestal rond de 100, visboten aan meedoen. Dat zijn dan speciale visboten ingericht met de meest moderne elektronica en als je er geen 200 pk bb-motor achter heb hangen tel je al niet meer mee. De start lijkt dan ook  meer op de start van een autorace dan een viswedstrijd. Gaat natuurlijk nergens over maar voor de uitstraling van de sport goud... 

 

  Veel oudere vissers vinden dit belachelijk en roepen in koor dat dit niks meer met sportvissen te maken heeft maar dit soort wedstrijden zijn wel de trekkers, waardoor de jeugd het cool vind om weer te gaan vissen. Ik heb heel wat topambtenaren van het ministerie een dagje in de boot gehad om te laten zien hoe leuk vissen kan zijn, hoe we met de vis en natuur omgaan, maar ook de economische en ontspannende waarde ervan.

Als ze dan ook nog een paar harde aanbeten op hun hengel kregen en een snoek of snoekbaars konden vangen waren ze helemaal om. Ook het varen op de rivier en het gevoel van vrijheid vonden ze geweldig. Die keken daarna heel anders naar de sportvisserij dan voor die tijd

 Datzelfde kun je ook proberen te bereiken mbt de duivensport. Probeer niet alles bij het oude te laten. Nodig politici of topambtenaren eens uit op een tophok en legt ze uit wat de mooie kanten van onze hobby zijn. Hoeveel de meeste melkers om hun duiven geven. Hoe ziek ze kunnen zijn van het verlies van een duif. Hoe de dieren verwend worden om zo goed mogelijke kweekresultaten te kunnen bereiken en hoe we mee evolueren met de technische ontwikkelingen zoals chipringen, elektronica, ontluchtingssystemen, inrichting van een duivenauto met water en voer etc etc.

 Prachtige hokken met daarop gezonde duiven. Kortom laat de mooie kanten van de sport zien. Zorg voor alternatieven voor mensen met een drukke baan en jong gezin. Denk aan éénhoksraces en probeer niet altijd de negatieve kant te belichten. Dankzij deze races zijn er nog veel mensen melker, die anders noodgedwongen al lang hadden moeten afhaken. Ga niet bij een finale al na 2 uur op facebook zitten janken dat het een ramp wordt en dat dit niks meer met duivensport te maken heeft.

 Sommige vinden het zelfs stoer om op facebook te roepen dat het eigenlijk verboden zou moeten worden als er eens een rotvlucht bij zit. Vaak terwijl ze daarvoor zelf in één week de helft van hun jongen zijn verspeeld op 100 km. Stop met dat eigen nest bevuilen en als je het nergens mee eens bent en alleen maar loopt te klagen en te dreigen met stoppen houd er dan alsjeblieft mee op. Sommigen kunnen alleen nog maar zeuren zo lijkt het. Je vergalt het plezier van de melkers die er wel veel lol in hebben.

Dat het aantal leden zal dalen hou je toch niet tegen maar er blijven er altijd genoeg over om een fantastische sport te laten voort bestaan. Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden tegenwoordig waar je je je vrije tijd aan kunt besteden dat we dat gewoon moeten accepteren. De spoeling wordt dunner maar dat geldt voor elke activiteit.

 

 Als je dan op die beurs loopt en je spreekt met sportvrienden uit alle landen van Europa die je via het internet hebt leren kennen is toch geweldig. Ik geniet daar enorm van en het gaf me weer heel veel energie en motivatie om er volgend jaar opnieuw tegen aan te gaan.

 De ontwikkelingen zullen alleen maar doorgaan en de sport op sommige onderdelen nog interessanter maken. Ik voorzie straks bijvoorbeeld éénhoksraces waarbij alle duiven een Gps-ring dragen en je op een groot scherm precies kunt volgen wie waar vliegt. Ook dat soort zaken houd je niet tegen.

 25 jaar geleden kon je in een restaurant na het eten nog gerust een zwaar shaggie opsteken. Nu word je bijkans gelyncht als je dat zou doen en terecht. Het is echt goor als er iemand naast je zit die dat zou doen. Maar toen vonden we het de gewoonste zaak van de wereld, net als de duiven open hok geven in een dichtbevolkte wijk. Zou je nu ook niet meer kunnen maken en ik kan me dat voorstellen van omwonenden. Wil je overleven als sport moet je je aanpassen op sommige punten. Er is geen tussenweg.

Dit soort gedachten speelden er s’avonds op mijn hotelkamer allemaal door mijn hoofd met naast me een mandje met duiven van mijzelf, die ik had terug gekocht op de verschillende races en in Kassel kon afhalen. Ik voelde me op dat moment als duivenmelker een gelukkig en bevoorrecht mens, die samen met veel andere lotgenoten nog lang van zijn duifjes en duivensport hoopt te kunnen genieten….