Maar goed daar heb ik gelukkig geen boodschap aan en deze beurs had veel te bieden, was erg ruim opgezet en trok, aan de verschillende kentekenplaten op de auto’s te zien, bezoekers uit heel Europa
Vandaar dat het ook een ideale plek is om met sportvrienden uit andere landen af te spreken. Ook zijn er veel stands van One Loft Races uit de hele wereld compleet met de organisatoren erbij, dus je kunt gelijk even kijken wat voor personen op de achtergrond de regie voeren.
Van sommigen was ik snel genezen, maar er zijn er gelukkig ook genoeg die betrouwbaar en solide over komen en dat tot nu toe ook waar maken op de races en de afhandeling ervan.
Ook kan je op de stands de duiven afhalen die je terug hebt gekocht. Zelf kon ik mijn eerste duif van Sofia in m’n armen sluiten en dat geeft toch wel een kick als je weet wat zo’n duifje allemaal heeft meegemaakt en je kunt hem thuis weer in het hok plaatsen waar hij is geboren. Gaaf vind ik dat.
Verder goede
gesprekken gevoerd met verschillende sportvrienden en zoals altijd
doe je wel weer een paar leuke ideeën op tijdens zo’n beurs. Ook ben ik altijd verbaasd wat mensen mee slepen aan materiaal maar ook als je de vele doosjes met (koop)duiven én vooral superstamkaarten ziet die mee naar huis gaan.
Een ieder zijn meug gelukkig en leven we als melkers immers niet bijna allemaal een jaar vooruit met hoge verwachtingen van nieuw aangeschafte duiven en of systemen die de boel op de kop gaan zetten (..)
Dat is immers een deel van het plezier van onze hobby. De werkelijkheid is vaak minder florissant en kan behoorlijk hard zijn.
Als melker moet je toch ongelofelijk goed kunnen incasseren vind ik en als je dat kunt en het lukt uiteindelijk toch is de vreugde des te groter.
