Voorjaarsgevoel

Enorme verschillen in temperatuur de laatste weken van soms wel 30 graden. Opvallend vond ik vooral hoe snel je die kou en sneeuw weer bent vergeten na een paar heerlijke dagen van 15 tot 20 graden. Afgelopen week hadden we de finale van de winterrace in Griekenland AS Golden. Ook daar was het de afgelopen tijd kouder als normaal, maar met de finale was het gelukkig goed weer met temperaturen tot een graad of 15 en een strakblauwe lucht.

 We gebruikten deze specifieke winterrace om duiven een laatste kans te geven die we eigenlijk al hadden uitgeselecteerd. We hadden er uiteraard ook een paar duiven uit wat betere koppels bij gedaan. Je kunt deze duiven uiterlijk tot begin oktober aanleveren. Rond de jaar wisseling beginnen dan de eerste races en de finale is eind februari. Buiten dat het een uitstekend selectiemiddel is om bv proefkoppelingen te testen, is het ook leuk wintervermaak. De meeste finales zijn immers in september en daarna val je wat dat betreft in een lang zwart gat betreffende races. Ook omdat de najaarsbeurzen zoals in Kassel niet doorgingen. Dan is het altijd leuk als tussen tijds wat actie te zien valt en de leuke contacten met sportgenoten.

De eerste Nederlandse duiven in de finale van AS Golden winter. Vier Nederlandse duiven in de toptien! De eerste dag kwamen er ruim 200 door. (klik op foto voor het origineel)

 We raakten er van de uitgeselecteerde duiven in het begin veel kwijt en dat was ook niet verwonderlijk. Uiteindelijk gingen we er met 6 naar de finale en daarvan kwamen er 5 de eerste dag terug. Onze eerste 2 duiven arriveerden tegelijk met een 35^e en 36^e plaats terwijl duif Serena een toptien notering pakte met een 8^e prijs. Serena komt uit 2 duiven van ons en werd gespeeld door Willem Verschoor. Erg leuk voor hem en daardoor ook voor ons. De eerste duif van Paul van den Berg bleek ook uit een duif van hier te komen en wel uit een zoon van Moonraker. Dus al met al een leuke en prachtig verlopen eerlijke finale van 480 km.

De natuur reageerde ook snel op de temperatuurswisseling en de plaats waar bv de houtsnippen bivakkeerden is nu ingenomen door fazanten die bezig zijn te nestelen. Ook andere vogels komen langzaam maar zeker terug en het voorjaarsgevoel bij mij is altijd compleet als de eerste zwaluwen zich weer laten zien. Vind ik altijd een prachtig moment. Ze moeten rond de 8000 km vliegen om hier weer terug te keren en trekken daar bijna 2 maanden voor uit. Het zwaarste stuk is bij de Sahara die ze moeten oversteken. Zonder sterkte tegenwind is dat meestal goed te doen maar het gaat daar ook wel eens goed fout. Allemaal vormen van selectie zullen we maar denken. Maar ik hoop ze snel weer te zien en te genieten van hun fenomenale vliegkunsten en gezellige gekwetter... 

De grote bonte specht is al weer zeer actief en je hoort hem in de omgeving op de bomen rammen. Niet alleen voor voedsel te zoeken maar ook om zijn territorium af te bakenen. Dit is overigens een vrouwtje en bleek nog geringd te zijn ook. De fazantenhaan had al snel het kennelijk goede voerplekje gevonden waar de houtsnippen laatst ook graag naar voedsel zochten.

Dooi

 Na een korte maar stevige vorstperiode is de dooi ingevallen en ik vind het prima zo. Voor de vogels en zoogdieren in de natuur was het ook lang genoeg. Wijzelf hebben ook genoten van de mooie winterse dagen maar vinden het nu ook prima dat het weer voorbij is. En het lijkt er op dat komend weekend het kwik richting 15 graden stijgt. Met een zonnetje erbij geeft dat een heerlijk lentegevoel en daaraan gekoppeld veel energie om dingen aan te pakken. Prachtige tijd van het jaar met zicht op het echte voorjaar.

Het mooiste van de sneeuwperiode vind ik het sporenzoeken in de vroege morgen. Ik heb nu weer een goed beeld wat er allemaal in mijn omgeving rondzwerft. En dat is meestal meer als dat je denkt... Hier op één plaatje een haas die de sloot oversteekt. Dan een haas die de dekking zoekt voor de soms erg harde wind en zich in de luwte zich door de sloot heeft verplaatst. Parallel op de voorgrond een spoor van een marterachtige, waarschijnlijk steenmarter of bunzing en helemaal vooraan spoortjes van een muis en rat. 
 

De duiven gaven geen krimp en de jongen lagen rustig en tevreden in de schotels. Alleen werd er wel veel meer gegeten als anders, dus dat was even opletten, net als met het licht uitdoen tegen de avond. Wel alles steeds goed gecontroleerd of er geen te kleine jongen alleen in de schotel lagen omdat de ouders net nog even van het nest af waren gelopen. 

De duiven zagen er prachtig uit met het droogvriezende weer. Het drijven voor de 2^e ronde is inmiddels  in volle gang. We bedienen ze met wat extra stro om het 2^e nest weer op te tuigen. Als ze te hoog worden tuigen we ze net zo snel weer af want (te) hoge nesten zijn we niet blij mee. Wel laten we de sjouwers hun gang gaan en als je er s-avonds een laag stro afpakt hebben ze geen last van. Ook vermakelijk om te zien hoe ze het stro uit de nestschotels stelen van duiven die op de grond broeden.

Ook nu geven we de koppels 3 x daags nog steeds een extra bakje met kwaliteitsgrit wat vooral voor de duivinnen erg belangrijk is tegen de tijd dat ze weer moet leggen. Het is wel verstandig om elke keer het gritbakje weer leeg te gooien zodat het niet halfvol blijft staan met gritdelen waar ze geen behoefte aan hebben. Ik heb met de telefoon een kort filmpje gemaakt van een momentopname in een afdeling met wat kwekers en van de houtsnippen die eindelijk hun snavel weer in de ontdooide grond konden purren om wormpjes te vangen. Ze hebben wel wat reserves in te halen denk ik.

Stamkaarten

Voor de meeste One Loft Races ben je verplicht een pedigree mee te sturen anders krijg je niets uitbetaald. Wij houden het meestal bij een zo simpel mogelijk handgeschreven kaartje zodat we sommige duiven zelf terug kunnen kopen voor een normale prijs.

Het voelt niet fijn om de hoofdprijs te moeten betalen voor je eigen duif. Maar meestal werkt het goed met zo weinig mogelijk info er op vermeld. Probleem is nu dat de insiders de ringnummers ook wel herkennen….

Maar anderzijds vind ik het ook wel weer leuk als het er een beetje netjes uit ziet. Dat verdienen mijn duiven ook wel vind ik. Dus is een sportvriend bezig een nieuw kaartje te ontwerpen dat in ieder geval recht doet aan de duiven… Hier alvast de achterkant….

Klik de foto voor het origineel

Koud II

De houtsnip waant zich onbespied maar dat valt niet mee in de sneeuw....

Het is nu wel serieus winter maar het went ook wel weer erg snel. Heel Nederland in rep en roer over een paar dagen sneeuw en vorst. Men is tegenwoordig wel heel erg snel van de leg in dit landje….Zal ook wel komen door alle media-aandacht dat het een item wordt. Dat is ook een fenomeen van deze tijd dat futiliteiten worden opgeblazen tot enorme proporties…

Maar goed we hebben goed geïnvesteerd in voer voor onze vrienden in de natuur. Extra veel meelwormen en kleine (voer) maden (pinkies) voor de insecten eters, maar ook voor de verschillende soorten snippen, waaronder de vrij zeldzame houtsnip. Het is dankbaar werk en mooi dat we op deze manier iets terug kunnen doen voor de natuur. De mini-spieringen voor de ijsvogel zijn niet gebruikt. Vanaf de eerste vorstdag hebben we hem niet meer gezien. Waarschijnlijk is hij uitgeweken naar groter water….

Koud....

De eerste ronde jonge duiven ligt er heel mooi bij en de eerste zijn al ruim een week geleden geringd. Ondanks de koude is het toch genieten van de jongen die zo mooi opkomen. Mensen die een hekel hebben aan krabben kunnen met de kou best een tandje terug schakelen omdat de mest en het vocht er in ook bevriest. In de avond kiepen we de drinkbakken leeg zodat we de volgende morgen er alleen even met een gieter langs hoeven om ze bij te vullen. Daardoor geen gehak in het bevroren water. 

2 mooie jongen uit zoon Moonraker x zus White Sensation

 Voordeel nu is dat we niet ver meer van de maand maart afzitten en dan rap richting voorjaar gaan. De winter kan nooit lang meer duren zo het lijkt. Begin maart kunnen we ook de eerste jongen aanleveren voor de eerste éénhoksraces en zoals het nu lijkt kiezen we voor ronde 1 weer voor AS Golden en Sofia. Twee uitstekend georganiseerde races met duiven die top verzorgd worden. Ook qua afwikkeling behoren ze beiden tot de beste races. Misschien nog een paar naar een andere race maar daarvoor hebben we straks de 2e ronde als alles goed gaat.

We dachten dat de winter bijna voorbij was maar het lijkt op een serieuze koudegolf die nu voorbij komt. Vooral die harde oostenwind maakt het voor de dieren die nu moeten zien te overleven er niet makkelijker op. Hier in het uiterste Noorden viel het in het begin qua sneeuwval aardig mee maar het water van de sloten was snel bevroren en veel (water)vogels hebben het nu zwaar. Gesneden brood blijkt met name voor de watervogels nog steeds een goed voer. Voor de roodborstjes, merels en andere overwinteraars zoals de Kramsvogels gebruiken we een gevarieerd zaad. Voor elk wat wils. Ook met een potje pindakaas doe je veel vogels een plezier zoals de mezen en spechten bijvoorbeeld.

Fijn gesneden bruinbrood lusten de meeste watervogels wel. Zelfs deze watersnip is er blij mee

Winter draait door

Tot nu ongelofelijk veel regen maar weinig tot geen vorst en sneeuw. Het vele regenwater doet de sloten bijna overstromen, met als gevolg - door het loskomen van kleideeltjes- een stevige verkleuring van het water. Voor de IJsvogel een extra handicap om te vissen, maar altijd nog beter dan de vorst die eraan zit te komen. Dichtgevroren water is al snel funest voor hem, want hij moet iedere dag eten. Hopelijk zet de vorst niet door. Afgelopen week maakte ik nog een foto van hem en hij zag er nog prima uit tot nu toe…

Inmiddels hebben we rond de kerstdagen gekoppeld in 2 groepen, met 3 dagen er tussen. Ik kan op die manier beter het overzicht houden en ze langer aandacht geven in de eerste 3 dagen. Eén dominante doffer is over gehuisd.  

In 1 afdeling, waar 4 koppels zaten, zagen 3 koppels meer heil in de buurvrouw, zo het leek. Omdat ik een hekel heb aan geforceerd koppelen heb ik alles maar in de jaren Seventies-modus gezet; dwz vrije paring.  Zoek maar de partner die je leuk vind en ik moet zeggen dat het goed uitpakte. Na 3 dagen lukt het meestal wel om alle koppels tegelijk los te laten, dus dan is de grootste druk wel van de ketel als het om begeleiding gaat. 

 Daarna kon ik me op groep 2 focussen en die zijn inmiddels ook allemaal happy en druk bezig met het sjouwen van nestmateriaal. Daarvan pak ik sávonds het grootste deel weer vanaf de schotel en leg het op een veilig hoekje op de grond, zodat ze de volgende dag weer verder kunnen met sjouwen. Ik denk zelf dat dit een heel belangrijk en onderschat onderdeel is in de aanloop naar de kweek. Ze leren niet alleen bijna blindelings naar het juiste broedvak vliegen, maar het is ook gewoon een belangrijk onderdeel bij het natuurlijke proces van de kweek. Kijk maar eens in de natuur hoeveel tijd er besteed wordt aan het bouwen van een nest. En is ook belangrijk voor de binding met het broedvak. Dat is toch de plek waar ze zich thuis moeten voelen en super gemotiveerd moeten zijn om het te verdedigen.

Dit is zo'n zomerjong uit de Casanovalijn van Goorbergh-Couwenberg die nog op wat oude pennen staat. Ondanks dat, helemaal klaar om gekoppeld te worden en dat is dan vorige week ook gebeurd 

 Ik heb aardig wat zomerjongen gekoppeld die ik zelf erg mooi vond en sommige staan nog op wat oude pennen. Als de conditie goed is en ze voelen volwassen aan qua lichaamsbouw, heb ik daar geen enkele moeite mee. Sterker nog… Des te eerder je kunt kweken met een duif des te meer kans op een echte super denk ik.  Met jonge duivinnen moet je natuurlijk wel voorzichtig zijn en niets forceren, maar doffers mogen van mij zsm aan de bak. Ik heb er goede ervaringen mee.

 Om goede vliegers te kweken heb ik de ouders het liefst de eerste 1, 2 tot 3 jaar. Daarna op een leeftijd van plm 3 jaar zet ik er weer graag een jonge duif tegen om de vitaliteit zo hoog mogelijk te houden. Om de bloedlijn vast te leggen vind ik de leeftijd iets minder belangrijk. Maar persoonlijk denk ik dat er veel te veel jonge duiven voor de vluchten gekweekt wordt uit (te) oude roem. En dan lees je ook nog vaak dat ze de eieren van de jaarling weduwnaars weg gooien… Nooit begrepen. Juist als je verrassingen wil kweken wat de sportieve waarde aangaat, zijn die jaarlingen natuurlijk super interessant. Maar goed, dat zijn nu eenmaal van die oude wijsheden binnen onze sport waar op veel hokken nog steeds aan vast wordt gehouden..

Dit prachtige duivinnetje waar mijn hart van oversloeg, heb ik aangeschaft bij Comb. v.d Berg-Woord uit Urk, die vanaf 2017 al 2 internationale overwinningen boekten op respectievelijk Perpignan (14.851 duiven) met Leontine en een 1e int. Pau (11.739 duiven) met Powerboy. Deze Combinatie is erg succesvol met de fondlijnen die ik ook op het hok heb zitten zoals  New Witbuik-Paarsborst-Cor de Heijde etc. Vandaar dat ik erg blij was met dit duifje, wat ik mocht uitzoeken uit een deel van de zomerjongen. Haar vader komt uit Leontine en haar moeder komt uit Leontine x Powerboy . Mooie aanvulling voor het fondgedeelte op het hok.. Voorlopig wordt zij echter nog niet gekoppeld maar zo gauw het echt voorjaar wordt én ze is er klaar voor,  mag ze ook aan de bak...

Happy New Year

OLRaces in Azië

 We hebben dit jaar onze deelnames een beetje meer gespreid en er voor gekozen om ook aan een paar winterraces mee te doen.

Dit vermindert de druk van het kweken in het voorjaar en betekent ook meer genieten van de races gedurende een langere periode, zodat niet alles in september is afgelopen.


Ook wilden we wat duiven testen in het verre Thailand door o.a. in te schrijven op de race Nong Chok en de wereldberoemde race in Pattaya. Je moet toch even afwachten welke duiven zich daar goed voelen en we hebben dan ook uit alle lijnen duiven wat ingestuurd om te kijken welke zich daar het beste kunnen handhaven.  

Nieuw topkoppel erbij:  Simba x Spikkel 32

Wereldberoemd wil ook zeggen enorme concurrentie maar dat hoort erbij. Voor buitenstaanders is het soms wel goed om wat voorbeelden te noemen, waar en tegen welke blokken je moet spelen.

En het grootste probleem is wel dat iedereen met zijn beste duiven daar aan meedoet. Om er een paar te noemen wat aantallen betreft. Gerard Koopman plm 130 ingestuurde duiven, Hooymans rond de 100, net als Mike Ganus, Pipa etc. Dan praat je over een stuk of 4 grote namen die samen al bijna 500 duiven ingestuurd hebben...

Niet dat ik daar wat op tegen heb ofzo, maar het plaatst een vroege duif soms in een beter perspectief als je dat weet. ..

In de maand december worden de laatste 2 races gevlogen van respectievelijk 330 en 430km en 530 km begin januari.  Dat zijn de races waar het uiteindelijk om draait. Nong Chok was als eerste gestart met hun 330km race en een vol zusje van de 3^e nat. asduif in België dit jaar, vloog op deze 330 km race de 15^e op 7 seconden achter de winnaar.  Zij was ook de 1^e Nederlandse duif en daar waren we heel blij mee, vooral omdat de ouders een jong koppel betreft (Simba x Spikkel 32) waar we hopelijk nog vele jaren plezier aan kunnen beleven.

 Rond 9 januari worden beide finales vervlogen in zowel Nong Chok als Pattaya. Nong Chok begon met 4188 duiven en in Pataya werd gestart met 7401 duiven. In Nong Chok hebben we nog 3 duiven in de race en in Pattaya nog 7…

Vorig jaar zat de eerste van alle ingezonden Nederlandse duiven rond de 40^e plaats...

Hieronder de uitslag van de 330km race met de eerste kopgroep van 20 duiven....

Klik op de foto voor een scherpe afdruk 

Romario, best OLR breeder ever...

 Afgelopen voorjaar schreef ik voor sportblad de Duif een artikel over het Fenomeen Romario. Deze ongelofelijke kweker werd in 2006 gekweekt door Jörg Hallmann uit Duitsland. De ouders van Romario had hij als ei gehaald bij Ad Schaerlackens in respectievelijk 2004 en 2005. Romario leeft inmiddels niet meer maar wat momenteel nog steeds uit zijn nazaten wordt gekweekt is niet te bevatten en maakt hem in mijn ogen tot de beste kweker ooit als het gaat om overwinningen op éénhoksraces wereldwijd. 

Het was een ware zoektocht om zijn nazaten te traceren en in contact te komen met Jörg Hallmann. Maar het was alle moeite meer dan waard om dit fenomeen voor het nageslacht vast te leggen en te beschrijven. Ook hebben we er een waardevolle vriendschap met Jörg Hallmann aan over gehouden wat het hele verhaal extra glans geeft. Veel leesplezier met deze story die in november j.l. ook werd geplaatst in het Amerikaanse blad Racing Pigeon Digest en naadloos aansluit op de eerdere artikelen die ik schreef over de nazaten van Ace Four familie.....A.S. Special  

================================================================================   

Romario

Een paar jaar geleden schreef ik een 13 delige serie genaamd “Ace Four Ever” over de wereldberoemde basisduif Ace Four en zijn naaste familie. Hoe deze super verervende lijn van Ad Schaerlaeckens was opgebouwd en hoeveel topduiven die inmiddels had voortgebracht..

 Meestal schrijf je een dergelijke serie over succesvolle lijnen uit het verleden, maar deze blijkt nog steeds recente topkwekers- en vliegers voort te brengen. Ook op de zwaarste One Loft Races waar je het tegen de beste hokken en duiven van de wereld moet opnemen, blijkt deze lijn nog steeds te kunnen domineren. En niet alleen door de 1^e te winnen maar als opvallende bijzonderheid dat ze ook echt los vooruit kunnen spelen. Zelfs in 2018 en 2019 nog spraakmakende prestaties, waaruit bleek dat als het een race betreft die duiven uit deze lijn goed ligt en ze zijn gemotiveerd, kunnen ze een heel concours op een hoopje vliegen.

 Ik had de serie over Ace Four destijds afgerond met een eerbetoon aan de kweker van deze duiven en had niet verwacht dat ik me moreel verplicht zou voelen er nog eens op terug te komen. Dit omdat er zelfs de laatste 2 seizoenen weer onmogelijk geachte prestaties zijn verricht door deze duiven op races waar ikzelf voornamelijk op gefocust ben nl de One loft races. Hoe recent wil je het dus hebben?

  Niet dat ik het erg vind om er over te schrijven want dit soort duiven kunnen me mateloos boeien. Net zo goed als andere wereldlijnen zoals bijvoorbeeld de Kannibaal en de volgens mij zwaar onderschatte lijn van de Olympiade 03. Als ik de tijd had zou ik daar ook eens graag diep in duiken. Wie weet komt het er ooit nog eens van want die duiven, maar ook de melkers die ze kweekten, verdienen dat vind ik... 

Jörg Hallmann, kweker van het Fenomeen Romario, toont hier een van zijn favorieten en wel een directe zoon Romario...

Met stijgende verbazing zag ik de laatste 2 seizoenen bepaalde duiven op onnavolgbare wijze triomferen op verschillende wereldberoemde races en ook bij die winnaars kwam je in de pedigree weer precies dezelfde namen tegen : Ace Four, Home Alone, Invincible, Supertje 144 etc. Allemaal nazaten van het basiskoppel van Ad Schaerlaeckens Mattens x Sissy.

 Het begon eigenlijk al in 2014 met de finale van de Algarve Golden Race. De grootste en meest professionele race van Europa en minimaal top 3 van de wereld, China niet meegerekend. Ik had net de serie over Ace Four afgerond en bij Ad Schaerlaeckens zelf was één duif mij echt bijgebleven en dat was zijn blauwe doffer met ringnummer NL08-2116553.

Deze doffer kwam uit zijn fenomeen Home Alone, die zelf 7 minuten los vooruit speelde tegen ruim 13.000 duiven. Home Alone was eigenlijk een stevig ingeteelde duif en was een zoon van Ace Four, die dankzij de vrije paring die Ad. S. toe paste, tegen zijn eigen nicht was aangelopen. Als je een topper uit deze lijn weet te traceren komen iedere keer 2 dingen boven drijven; makkelijk vooruitvliegen en het kunnen verdragen van zware inteelt….

 Enfin de finale van 2014 werd gewonnen door een duivin genaamd Corina en was gekweekt en werd gespeeld door Miroslav Vidhold uit Slowakije. Zoals altijd had ik de stambomen van de top 20 in mijn computer opgeslagen om ze later te kunnen ontleden. Toen het zover was en ik de stamboom van Corina bekeek kon ik mijn ogen niet geloven… Corina was gekweekt uit de lijn van die 08-553, zoon Home Alone en niet alleen aan moederskant zat hij er dik in, maar ook aan vaderskant. Miroslav had in 2009 bij Ad Schaerlaeckens een aantal duiven aangeschaft waarmee hij zeer succesvol was. 

 Daaronder een beauty van een duivin die hij Atka I (rechtstreeks uit die zoon Home Alone 08-553) noemde. Uit een dochter van Atka I kweekte hij de winnares van de finale Algarve Golden Race in 2014. Een fantastische prestatie tegen het beste van het beste van de wereld op het gebied van OLRaces. Het bleek het startschot in de daaropvolgende jaren voor opnieuw een aantal spectaculaire overwinningen door verschillende melkers, maar met dezelfde bloedlijnen als achtergrond. De laatste 6 jaar werd de finale van de Algarve Golden bijvoorbeeld maar liefst 3 x gewonnen met duiven uit Ace Four familie..

 De fenomenale prestaties van 2018 en 2019 die ik eerder aanhaalde en de oorzaak waren dat ik uiteindelijk weer in de pen klom en dit artikel schreef, draaien allemaal om een nieuw ontdekt kweekfenomeen genaamd Romario. De prestaties van de nazaten van deze doffer, eveneens gekweekt uit de oude basislijnen van Ad Schaerlaeckens, schudde de internationale One Loft Racewereld danig op. De link tussen bepaalde duiven en een aantal uitzonderlijke prestaties werd niet altijd door iedereen opgemerkt.

  Dit om de doodeenvoudige reden dat bij het beschrijven van pedigrees soms belangen meespelen die een bepaalde lijn meer in de schijnwerpers doen plaatsen dan andere. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Ik vind dat op zich niet erg want daardoor kan je zelf vaak achter de duiven aan met super nakweek terwijl veel – vaak buitenlandse melkers met geld te veel- zich liever blind staren op fantastische namen die in het verleden goed gescoord hebben, maar waar de (kweek)rek compleet uit is.

Kopstudie van Romario himself ...

De eerste zeer bijzondere prestatie van een duif die ik graag wil beschrijven is die van “Thomas 6” met ringnummer DV01696-18-6. Deze doffer werd in 2018 door Schute en Kornelius uit Duitsland ingezet op de One Loft Race van de Golden Algarve in Portugal. Dat jaar werden er bijna 5000 duiven voor deze populaire race ingeschreven. De meeste duiven daar worden verzameld tussen zeg maar half maart en begin mei, terwijl de finale eind september van hetzelfde jaar wordt gehouden. Zij vliegen van het Noorden van Portugal naar de zuidkust aan de Middellandse zee. De verzorging op de hokken in Algarve staat op een hoog niveau en is zeer transparant. Qua organisatie is het voor mij persoonlijk mijn favoriete race tot nu toe. Ook worden er in verhouding weinig duiven verspeeld als je dat vergelijkt met de verliezen op reguliere hokken of andere One Loft races

 In de vroege ochtend van 29 september 2018 werden de duiven gelost in Bragança in het uiterste noorden van Portugal en begonnen zij in tropische hitte aan de ruim 500 km lange terugreis. Een 500 km finale van een éénhoksrace kan je in het algemeen absoluut niet vergelijken met een reguliere vlucht van 500km. Belangrijkste reden is dat de duiven snel uit elkaar raken en het grotendeels op eigen kracht en oriëntatie moeten doen. Thomas 6 deed dat op zeer indrukwekkende wijze, want hij volgde geheel zijn eigen koers en verscheen om 15.00 uur boven de hokken in Algarve waar hij als een steen naar beneden kwam en snel geklokt werd. 

Een luid gejuich ging op van de duizenden melkers die zich inmiddels bij de hokken hadden verzameld en gezien het ringnummer bleek het om een Duitse duif te gaan die door Thomas Kornelius gekweekt was uit 2 toplijnen. Zijn vader was een inteelt zoon van de Jozef, die zelf 6 x 1^e prijs won en ook vader werd van de 1^e nationale asduif van Duitsland in 2015. Moeder van de Algarvewinnaar was een dochter van Romario van Hans-Jörg Hallmann die zelf een 10^e in de finale speelde en 15^e asduif werd in de S-H Derby van 2016. Die Romario trok mijn aandacht omdat ik die al veel vaker was tegen gekomen bij kopduiven op verschillende races. Hij was gekweekt uit 2 duiven die Hans-Jörg Hallmann als ei had aangeschaft bij Ad Schaerleackens. Bij de afstamming stonden maar enkele summiere gegevens. Tijd dus om dat op een mooie winterdag eens verder uit te zoeken… 

Weer enkele verse nazaten van de Romario familie 

De eerste duif was dus om 15 uur geconstateerd en er waren toen nog een paar duizend duiven onderweg. De verwachting was dat meerdere kopduiven snel zouden volgen. Het was al mooi dat de winnaar in zijn eentje kwam aangevlogen en voor iedereen duidelijk zichtbaar de eer voor zich opeiste…. Alleen na 10 minuten nog steeds geen 2^e duif….Na 20 minuten nog steeds geen veer erbij...Melkers die bij de hokken stonden werden ongerust.. Wat is hier aan de hand? Rampvlucht wordt bij een éénhoksrace al snel geroepen door buitenstaanders, dus eerst maar eens afwachten. Het kan ook gewoon een zware finale zijn en dat bleek. Pas na 24 minuten kwam de 2^e duif naar beneden en het daaropvolgende uur kwamen er nog zo’n 30 duiven bij, wat aantoonde dat het een pittige doch eerlijke finale zou worden en zeker geen rampvlucht. Thomas 6 had voor zijn bazen met zijn solo actie onsterfelijke roem vergaard en werd dan ook voor een recordbedrag geveild….Ook in de beschrijvingen en beoordelingen kwam hij er goed vanaf en bereikte ook daarmee hoge scores. Een echte Once in a lifetime doffer, deze Thomas 6...Indrukwekkend!

De volgende race die mijn aandacht trok en die ik met speciale belangstelling volgde om eventueel in de toekomst aan mee te doen, was de vrij nieuwe race in Zimbabwe genaamd Victoria Falls. Deze race is nu 2 keer gehouden en is van dezelfde professionaliteit als de Algarve Golden, met ook maximale transparantie en een goed werkende website met actuele informatievoorziening. Allemaal zaken die duiden op een goede en strakke organisatie. Zij hadden vorig jaar de finale verschoven naar een later tijdstip in het jaar om de druk van de roofvogels en de harde weersomstandigheden te verlichten.

Met de finale die op 19 juli 2019 gehouden werd hadden ze zich kennelijk een beetje op het weer verkeken. De voorgaande races waren telkens snel verlopen met wind van achter alleen juist met de 600km lange finale draaide de wind van staart- naar pure kopwind. De fondspelers waren er mee in hun sas en dachten een stevige pré te hebben op deze finale. Maar ook hier werd de afstand en de zwaarte van de race stevig onderschat want op de dag van de lossing kwam er geen enkele duif door. Pas de volgende morgen om 6.59 uur kwam een blauwbonte duif als een schicht aangesneld en liet zich vlot constateren. De allereerste duif van deze prestigieuze race was binnen en bleek maar liefst 54 minuten (!) los vooruit te vliegen op de nummer 2. Ongelofelijk knap van deze prachtige doffer met ringnummer DV6306-18-0368 van Rolf Berger uit Duitsland… 

Het binnen aanzicht van het kweekhok

Zoals altijd was ik zeer benieuwd welke bloedlijn deze zware race op zijn naam wist te schrijven en daarbij ook nog eens bijna een uur los vooruit speelde. Op het moment dat ik de afstamming onder ogen kreeg moest ik toch wel even slikken. De vader van deze duif bleek net als de moeder van vooruitvlieger Thomas 6, gekweekt door Hans-Jörg Hallmann en kwam uit een zoon van Romario…Onvoorstelbaar vond ik dat...

Maar het zou in 2019 nog gekker worden… Een scenario wat jezelf niet zou kunnen bedenken of vermoeden. En dat in zo’n kort tijdbestek van nog geen jaar op 2 verschillende continenten... Eind september 2019 vond opnieuw de finale plaats van de Algarve Golden Race. Nu waren er ruim 5000 duiven ingeschreven uit alle belangrijke duivenlanden van de wereld. Van Noorwegen tot Zuid Afrika en van de Verenigde staten tot aan China... En opnieuw zou een Romario-nazaat het flikken… Toevallig schreef ik 2 weken voor de finale op mijn blog dat die Romariolijn toch wel heel speciaal moest zijn met dergelijke prestaties, maar ik had natuurlijk ook nooit verwacht dat het opnieuw bingo zou zijn op een zware 500km finale van internationale allure...

Nu was het team Wofsberg uit Duitsland die met hun mooie kleine blauwe duivin genaamd Lena (DV09564-19-344) de 1^e plaats in de finale voor zich opeiste. Om 15.18 uur liet zij zich klokken en legde de 500 km af met een gemiddelde van 1151 meter per minuut. Fantastisch om als melker zoiets mee te maken en je duif als eerste afgevlagd te zien worden. Het ringnummer en naam van de duif en melker die levensgroot op de grote beeldschermen bij de hokken verschijnen. Dat doet je wel iets en niet alleen de winnaar. Menigeen krijgt kippenvel als je na zo’n prachtige race de eerste duif naar beneden ziet duiken. Zoals altijd was het natuurlijk weer spannend welke pedigree dit topduivinnetje zou voeren… En opnieuw bleek het een een dikke Romario Bulls eye.. Lena was gekweekt uit een dochter van Romario! En het bijzondere was dat alle 3 de winnaars telkens in een ander combinatie én door verschillende melkers waren gekweekt. Het enige dat ze gemeen hadden was dat 2 winnaars gekweekt werden uit een dochter van Romario en de vader van een andere winnaar uit een zoon van Romario kwam.

Voor mij betekende dat tijd voor actie! De pedigrees van Romario waren erg summier. Behalve het feit dat hij gekweekt was uit 2 duiven van bij Ad Schaerlaeckens gehaalde eieren, was dat eigenlijk het enige bijzondere wat op de stambomen naar voren kwam. Het maakte me ongelofelijk nieuwsgierig naar de precieze achtergrond van deze duif en zijn kweker Hans-Jörg Hallmann. Kwekers van dit kaliber zijn er natuurlijk niet of nauwelijks op de wereld dus ging ik op zoek naar meer informatie. En dat bleek niet eenvoudig. Hans-Jörg Hallmann bleek totaal niet commercieel ingesteld en heel moeilijk benaderbaar. Nergens was er een mobiel nummer of e-mailadres te vinden en het vaste telefoonnummer dat op de stamkaarten stond vermeld werd nooit opgenomen. Alles bij elkaar prikkelde me dat steeds meer om de nazaten van Romario te mogen aanschouwen en de melker te ontmoeten. Romario zelf bleek al enkele jaren daarvoor te zijn overleden maar het gekke was dat de meest spectaculaire resultaten vooral werden behaald met duiven gekweekt uit zijn kinderen en kleinkinderen.

Romario op hoge leeftijd. Wat was ik blij dat er bij leven een foto van hem was gemaakt.... 

Navraag bij Ad Schaerlaeckens leverde de bevestiging op dat Hans-Jörg Hallmann daar inderdaad verschillende malen eieren had gekocht maar ook hij had verder geen gegevens van hem. Geen telefoonnummer, adres of wat dan ook. Uiteindelijke is het me gelukkig toch gelukt om contact te leggen met Hans-Jörg Hallmann. Ik merkte dat hij heel voorzichtig was en niet stond te springen om aandacht, laat staan om een hokbezoek in zijn woonplaats in de omgeving van Kassel. Maar na een intensief mailcontact kregen we gelukkig toch een echte melkers-klik en werd ik uitgenodigd om zijn duiven eens te komen bekijken en de achtergronden op te schrijven.

Begin van het jaar, gelukkig net voor het Coronavirus uitbrak, reed ik op een mooie dag naar het midden van Duitland en bereikte ik zijn fraai op een bergwand gelegen woning, aan het eind van een doodlopende weg. Ik werd hartelijk ontvangen door een opgewekte Hans-Jörg Hallmann en had bij hem een fantastische duivendag. Het was niet alleen erg gezellig maar Hans-Jörg Hallmann bleek ook een erg aardige man die intens van zijn duiven geniet.

Net als van zijn vriendenclub Silt 2000 waar hij veel tijd mee doorbrengt en bijvoorbeeld finales van OLRaces bezoekt. Dat is voor hem het belangrijkste in de duivensport en al het gedoe eromheen van kopen en verkopen kan hem totaal niet boeien. Hij heeft ook niet veel duiven. Er zaten zo’n 18 kweekkoppels plus een stel jongen en dat was het. De duiven zitten in een ongeveer 8 meter lang hok met open ren en verkeerden in blakende gezondheid. De kwaliteit van de duiven en dan me name kinderen en kleinkinderen Romario vond ik adembenemend. Echt duiven van de buitencategorie. Maar ja dat kon ook moeilijk anders….

Ik ga in dit artikel niet teveel uitwijden over details wat betreft prestaties op andere vluchten en races om het enigszins leesbaar te houden en beperk me hoofdzakelijk tot de hoofdlijnen. Zoals eerder vermeld haalde Hallmann in 2004 en 2005 een stel eieren bij Ad Schaerlaeckens. Met de duiven die er uit kwamen ging hij eerst spelen voordat hij zelfs maar overwoog om ze op het kweekhok te plaatsen. Twee van die duiven die hij speelde waren o.a. Remus en de 209 duivin van 2005 die later als moeder Romaria geschiedenis zou gaan schrijven.

Omdat de prestaties erg goed waren koppelde hij deze 2 duiven op elkaar en kweekte daaruit in 2006 een klein blauw doffertje met ringnummer 03801-06-338 die hij Romario noemde. Dé Romario dus... Ook Romario moest vanaf het begin de baan op en vloog erg goed. Maar in diezelfde tijd werd het roofvogelprobleem rond zijn hokken zo intens, dat het bijna onmogelijk was een duif over te houden. Ze zaten er gewoon op te wachten en het werd op een gegeven ogenblik zo erg dat Hans-Jörg besloot te stoppen met duiven nog los te laten. Ook stopte hij vanaf dat moment met de reguliere vluchten en wilde alleen nog deel te nemen aan One Loft Races in Europa en Zuid Afrika. Achteraf een geweldige keuze want het is niet ondenkbaar dat Romario anders ook niet verder was gekomen dan een doordeweekse snack voor een havik of slechtvalk... 

De eenvoudige maar erg goede luchtige hokken die op de bergwand gesitueerd zijn 

Als snel ontwikkelde Romario zich tot de sterkweker van het hok en zijn genen pakte op nagenoeg alle vreemde lijnen die Hallmann er tegen koppelde. Het is wel eens vaker voor gekomen dat een bepaalde bloedlijn zich goed laat zien op een bepaalde race. Van de nazaten van Romario vind ik het zo bijzonder dat ze het kunnen op verschillende continenten in combinatie met allerlei verschillende soorten duiven. Wel gekruist met ander, eveneens, topspul natuurlijk, maar dat is hetgeen me het meeste opviel en bijbleef

Helaas leeft Romario zelf niet meer maar na lang zoeken had Hans-Jörg via een vriend nog een mooie digitale foto voor me opgedoken welke ik thuis kon bewerken en zijn naam met mooie achtergrond kon toevoegen. Het deed me een groot plezier dat ik hem deze foto in een fraaie lijst kon aanbieden als dank voor zijn gastvrijheid. Gaaf om te zien dat het hem echt wat deed toen hij zijn superduif terug zag op de ingelijste foto. Dát kenmerkt de pure liefhebber zoals ik Hans-Jörg heb leren kennen. Een sieraad voor de sport.

Verder kreeg ik van hem zoveel mogelijk info over de ouders van Romario in de vorm van ringnummers. Ik was er heel blij mee dat dat in ieder geval niet verloren was gegaan en reed korte tijd later naar Ad Schaerlaeckens om qua afstamming de puntjes op de i te zetten. Ook dat leverde weer een prachtig beeld op om te zien hoe de bloedlijnen van Romario waren gebundeld tot dit Unicum, waarvan de nazaten op zoveel verschillende races zo kunnen domineren en dan ook nog met de bijzondere eigenschap van het vooruitvliegen. En dit tot aan de meest recente finales toe...

De Vader van Romario was Remus (03801-04-144) en de moeder van Romario was de 03801-05-209, beiden als ei gehaald bij Ad Schaerlaeckens. De afstamming van deze duiven was heerlijk om uit te zoeken en ging volledig terug naar het stamkoppel Mattens x Sissy dat er minimaal 8 x in voorkomt…Ongelofelijke inteelt. Een bundeling van sportieve genen die zijn weerga niet kent.

Vader Romario komt uit een zoon van Invincible x Beauty II die gekoppeld stond tegen Davids Favourite… Invincible speelde maar liefst 5 x de 1^e en was 2^e nat. asduif NPO van Nederland en komt uit dochter Mattens x Sissy. Invincible stond tegen de Beauty 2 , een wonderschone dochter van Ace Four himself. Ace Four komt ook uit een zoon van Mattens x Sissy…

Davis Favourite komt uit de Late Blauwe x dochter Wounded Knee. Uit Wounded Knee x zus Invincible komt ook de topvererfster van Bas Verkerk genaamd Bubbles….

Moeder Romario komt uit de Super 306 x Blauwe 305.

Super 306 is een zoon van Second Ace uit Beauty II, dochter van Ace Four

Blauwe 305 Komt uit Wounded Knee x Supertje 144, nestzus van Ace Four

Als je deze koppelingen bekijkt zit er zoals gezegd maar liefst minimaal 8 x Mattens x Sissy in de afstamming. Ook de dochter Beauty II en de zus en nestmaat van Ace Four genaamd Supertje 144, kom je veel tegen net als Invincible zelf. Beauty II is trouwens een volle zus van Home Alone die ook uit Ace Four kwam en wiens nazaten in 2014 de finale in Algarve reeds wonnen en in 2019 ook nog eens de auto in de semi finale. Dat betekende bijvoorbeeld dat in 2019 zowel de semi-finale als de finale van Algarve Gold door 2 verschillende melkers maar beiden met Ace Fourbloed in de aderen werd gewonnen...

Ook de vermaarde Alessandro van Bas Verkerk waar hij o.a. de Sprint uit kweekte, komt uit Beauty II, dochter van Ace four. Verder viel me op dat de topkweekster van Rens van der Zijde genaamd Evita, uit Invincible x het Supertje 144 (nestligger Ace Four) is gekweekt. Ook de beroemde Limo van Co Verbree komt uit broer Ace Four x dochter Invincible om er maar enkele te noemen. Je zou er echt een boek over vol kunnen schrijven

Als je alles eindelijk hebt uitgezocht en op papier hebt staan besef je eens temeer dat de echte topduiven maar uit een heel klein kringetje komen. Het belang van een goede lijn en vooral sterke familie, waar veel verschillende melkers met verschillende systemen, mee slagen, wordt mij in ieder geval met het het jaar duidelijker, Toplijnen zijn geen garantie voor goede duiven, maar voor echte supers en winnaars zijn ze als basis toch vaak onontbeerlijk.

De lijn van Mattens x Sissy en Ace Four heeft zich ten opzichte van de concurrentie weer genadeloos bewezen. Ik ben benieuwd wat voor verrassingen er nog meer in het vat zitten… Hans-Jörg Hallmann heeft de basislijnen van Ad Schaerlaeckens tot een machtig, puur en fenomenaal genenpakket kunnen samen voegen.. En er mede voor gezorgd dat deze bijzondere bloedlijnen nog steeds in de schijnwerpers van de internationale duivensport staan….

PS Nadat ik dit artikel had geschreven werd  afgelopen zomer opnieuw de prestigieuze finale van Victoria Falls in Zimbabwe gehouden.  Deze werd een jaar eerder met een voorsprong van 57 minuten gewonnen door een Romario nazaat. Nu was het de eer aan een duif van Koopman, maar zijn duif werd op slechts een paar seconde afstand gevolgd door opnieuw een nazaat van Romario, die de 2e plaats op eiste evenals de 8e plaats in de top tien van de finale van deze 600 km race...

Henk Simonsz
www.pigeonfever:nl

Tunnelvisie en voortschrijdend inzicht

 Rondom mijn huis lopen een aantal sloten met een prachtige bio-diversiteit. Zomers groeien ze helemaal dicht met waterplanten en dat is een zegen voor vogels- en watervogels, die onder dekking kunnen broeden.   Aan het eind van de herfst moeten alle sloten schoongemaakt zijn en ontdaan van plantenresten. Als bewoner ben je daar verantwoordelijk voor en het Waterschap ziet daar op toe. Die willen mooie schone strakke sloten waar het overtollige water goed doorheen kan stromen. Daar is niks mis mee natuurlijk, maar door het grondige schoonmaken verdwijnt bv alle dekking voor de watervogels. 

Behalve de stukken riet die ik laat staan en tegenwoordig gelukkig gedoogd worden, heb ik in de zijkant van de sloot ook een tak gestoken op een plek waar altijd veel visjes rond zwemmen. Binnen de kortste keren zat er een ijsvogel op die de tak, die hij gebruikte als duikplank om zijn visjes te verschalken. Ik heb de foto van links gemaakt waardoor je het talud niet goed kunt zien. Maar zoiets simpels biedt dit soort vogeltjes veel meer overlevingskansen (voor vergroting klik op de foto)

 Vandaar dat ik het loonbedrijf altijd vraag om een meter voor en na de duikers het riet te laten staan en tevens een stuk riet wat op mijn grond groeit. Voor de doorstroming maakt het niet uit en als je ziet wat zich overdag in die paar meter riet ophoudt is echt ongelofelijk. In de nacht komen ze te voorschijn en kunnen ze ongestoord hun kostje bij elkaar scharrelen. Gelukkig krijgen ze bij de Overheid en Gemeentes steeds meer het besef dat je met een paar simpele dingen de natuur enorm kunt helpen. Ook in de bossen worden niet direct alle omgewaaide bomen meer opgeruimd en ook de bermen worden later gemaaid om de vogels en de planten niet te storen. Het kost tijd maar die tunnelvisie van weleer wordt steeds meer en meer losgelaten en onder de noemer voortschrijdend inzicht kunnen ze ook het beleid aanpassen zonder gezichtsverlies. Dat werkt naar alle kanten uiterst positief.

Daar moest ik aan denken toen ik van de week bij een paar jonge gasten met een gezin, een 7 tal koppels duiven ging brengen die ze voor 1 jaar van me mogen lenen. Die jongens (zijn wel rond de 40 maar jong voor een melker) waren zeer geinteresseerd in de duivensport, maar zagen het niet zitten om er aan te beginnen. En begrijpelijk. Drukke baan, gezin en weinig ervaring met duiven staat garant voor een voorspelbaar fiasco. Als je pech hebt moet je het vanaf dag 1 opnemen tegen gelauterde profs waar niks aan het toeval wordt overgelaten zoals je altijd leest in de reportages...En daarbij een jong gezin...Ik kan me voorstellen dat de partner zijn of haar veto uitspreekt bij een dergelijk idee…

De doffers en duivinnen zitten gescheiden in de wintermodus te wachten op het komende broedseizoen.

Deze schoonheid komt uit een directe dochter van Moonraker                     

 Maar goed ik merkte de interesse en vertelde ze o.a. over éénhoksraces. Dat er veel vooroordelen over zijn, maar dat er ook veel positieve kanten aan zitten, zeker als je weinig tijd en ervaring hebt. Je hebt alleen een kweekhokje nodig. Duiven hoeven niet losgelaten te worden. Kweken in het voorjaar en de zomer ben je voor je gezin beschikbaar. Als je info vraagt aan ervaren spelers krijg je al snel door welke races het meest geschikt zijn qua verliezen en wat je waar moet betalen. Ook dat valt erg mee als je je goed laat informeren.

Daarbij is het allemaal super te volgen via internet en verschillende finales zijn de moeite waard om er naar toe te gaan en er desnoods een weekje vakantie aan vast te knopen. Daarbij heb je vanaf race 1 net zoveel kans om te winnen als alle andere spelers. Het systeem, de ligging, het opleren, schoonmaken medicijnen etc etc speelt allemaal geen rol. Het enige wat telt is dat je een goede duif opstuurt. 

Ze werden steeds enthousiaster en toen ik ze vertelde dat ze van mij voor 1 jaar een aantal koppels konden lenen waaruit ze al jongen konden opsturen om wat ervaring op te doen hoe alles werkt, werden ze pas echt enthousiast. Om een lang verhaal kort te houden; Ze hebben een simpel maar goed kweekhokje gebouwd en ingericht. Mooie grote ren ervoor en deze week zijn mijn duiven er naar toe gebracht. Twee nieuwe leden erbij en ik weet zeker dat die dat ook blijven. Ik kijk aan de zijlijn een beetje toe en ben voor een tijdje hun klankbord. 

Ook Simba geniet van zijn welverdiende winterrust. Hopelijk kweekt hij komend jaar weer iets speciaals zoals Casa 86 van dit jaar die o.a. een 1e speelde tegen ruim 5400 duiven en tevens 3e nat. asduif GHF van België werd

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er ook binnen de duivensport nog steeds een redelijk aantal mensen vinden dat éénhoksraces niets met duivensport te maken hebben. Ik denk dat als die mensen zich eens goed zouden laten voorlichten ze hun tunnelvisie ook zouden kunnen omzetten in voortschrijdend inzicht. En beseffen dat hier ook mooie kansen liggen om voor bepaalde groepen binnen onze sport, de duiven sport aantrekkelijk te maken en te houden. Daarbij komt dat dit soort beginnende melkers op termijn, als ze meer tijd en ervaring hebben, zelf ook makkelijker kunnen gaan vliegen op een eigen hokje....

Versterking

Stilstand is achteruitgang, zeker in de duivensport. Naast de basisduiven probeer ik ieder jaar wel iets nieuws uit en dan meestal met een stuk of 4 tot 6 duiven uit een bepaalde lijn. Die koppel ik dan tegen verschillende duiven van mijn eigen basis en na 1 jaar durf ik aan de hand van de resultaten dan al wel conclusies te trekken of het een aanwinst kan zijn of niet.

Meestal niet, want het is ongelofelijk moeilijk om echt topmateriaal te vinden wat goed doorkweekt, met de nadruk op het laatste. Goede vliegers zijn makkelijk te vinden. Maar goede duiven die daarnaast ook super doorkweken zijn er niet veel. En daar gaat het tenslotte om. Ook probeer ik mijn basislijn ieder jaar verder te versterken door uit de bewezen lijnen nieuwe aanvulling bij te halen.

Een van de 2 prachtige jongen uit de New Witbuik.....

Om onze Fondlijnen verder te verstevigen kwamen er dit jaar o.a. 2 schitterende jongen uit de inmiddels bewezen superkweker de New Witbuik van Herman van Agtmael. Deze doffer won zelf de 1^e nationaal Barcelona, wat op zich al een geweldige prestatie is natuurlijk. Maar winnaars zijn er ieder jaar..... Topkwekers worden echter maar zelden geboren en ik durf te beweren dat de New Witbuik er daar één van is. Hij heeft bij leven al een referentielijst waar je u tegen zegt.… 

Deze lijn gaan we verder uitbouwen met o.a. het bloed waar we tot nu toe al veel succes mee hebben gehad en dat is die van Purple Rain. Hij komt uit een zoon van de Paasborst via Paul van den Berg. De Paasborst wist zelf ook wat het winnen van een 1^e nationaal was bij bloedheet weer en kopwind….

Paul van de Berg met zoon Paasborst

Verder hebben we het basisbloed van onze eendaagse Fondlijn van Moonraker verder aangesterkt. Behalve de nakweek van Moonraker, die op veel hokken al schitterende prestaties liet zien op de eenhoksraces wereldwijd, hadden we natuurlijk ook hoogwaardig kruisingsmateriaal nodig. Een van de lijnen die ook goed heeft gepakt is die van Casanova van de Combinatie van de Goorbergh-Couwenberg, dit in kruising met hun Henri van den Bergduiven
 
Casanova komt uit Beauty Harry van Jan Hooymans via GPS en is sterk ingeteeld naar de Harry zelf. Zijn bloed in combinatie met de Henri van den Bergduiven, pakt erg goed op onze andere lijnen en is inmiddels een meerwaarde gebleken bij het veredelen van onze stam. Ook van hem zijn er enkele kinderen bijgekomen om komend seizoen verder uit te testen….

Oude bekende...

 In najaar 2014 zag ik op de Golden Ten een prachtige doffer die ik graag wilde kopen. Echter ik had de pech dat André Roodhooft zijn oog op hetzelfde duifje had laten vallen. Ik zat aan dezelfde tafel als hij en tijdens het bieden vroeg hij mij of ik het doffertje graag wilde hebben. Toen ik ja knikte zei hij dan stop ik met bieden… 

 Na afloop bedankte ik hem voor het sportieve gebaar en hij antwoordde: “Graag gedaan. Kweek er maar een jonge duif voor me uit dan is het voor mij OK”...Ik schreef er destijds een stukje over op deze site en zorgde dat hij zoals beloofd een jonge duivin uit dat koppel kreeg, die hij de veel belovende naam Smarty gaf. Dit was het stukje wat ik er toen over schreef: (voor vergroting klik op onderstaande foto en anders hier de doorlink: https://pigeon-fever.blogspot.com/2015/03/waardering_6.html)

 Momenteel staat het grootste gedeelte van de duiven van André Roodhooft te koop op Pipa en daar kwam ik een oude bekende tegen… Smarty... Ik had van André Roodhooft al eerder gehoord dat ze goed gepresteerd had op de Nationale vluchten in België.

Ook zag ik dat ze inmiddels moeder was van een prachtige jaarling die het ook niet onverdienstelijk had gedaan. Dit zijn toch leuke dingen die je in onze sport kunt meemaken….

FF bijpraten...

We pakken de draad weer op om regelmatig een update te verzorgen. We hebben een schitterende zomer achter de rug en ik had in die tijd weinig tijd/zin om achter de computer te kruipen. Daarbij is er ook een jonge hond ons gezin komen versterken, dus afleiding genoeg...Nu met de naderende herfst en winter in het verschiet komt die drang en tijd ook vanzelf weer. Er is veel gebeurd….

De duiven hebben op verschillende momenten ons niet in de steek gelaten en ook op andere hokken hebben ze de nodige kop prijzen gewonnen waaronder ook verschillende eerste prijzen tegen duizenden duiven.

Ook hebben we wat interessante versterkingen aangeschaft om progressie in de opbouw te houden. Wel meestal van dezelfde lijnen waar we al succes mee hadden. Maar ook daar komen we nog op terug...

We hebben deze site niet om onszelf op de borst te slaan of om onszelf te promoten met het doel om bv duiven te kunnen verkopen.

Dat doen we namelijk zelden of nooit. Alleen op de éénhoksraces worden na de finales, net als van de andere melkers, de duiven van ons verkocht.

We hebben deze site vooral om mooie en minder mooie momenten te delen met mensen die dat ook leuk vinden. En daarom zijn we ook altijd blij met de positieve reacties die we krijgen.

Uitgeteld....

Goede OLRaces

Er komen steeds meer One Loft Races en als je aan de goede mee doet kan ik het van harte aanbevelen. Ik krijg veel vragen over welke races goed zijn en welke minder. Voor mij zijn 2 dingen heel belangrijk bij dat soort races. In de eerste plaats hoe het zit met het verspelen van duiven en of de organisatie professioneel werkt.

 Ik haal af en toe een race voor het voetlicht maar dat wil niet zeggen dat ik hem iemand aan beveel. Met geen enkele race heb ik een commerciële band en dat wil ik graag zo houden. De keuze moet de melker voor zichzelf maken, maar ik kan wel wat handvatten aanreiken die je kunt gebruiken om het kaf van het koren te scheiden.
   
Wat het verspelen aangaat is het slim om een race die je op de korrel hebt eens een jaar lang te volgen. Dan krijg je een goed idee. Het zijn altijd dezelfde races die daar grote problemen mee hebben, maar er zijn er ook die het erg goed doen en vaak zelfs beter als een gemiddeld hok met jonge duiven op de reguliere vluchten. Hier zijn de meeste races live te volgen: https://www.oneloftrace.live/

Verder onderscheid een goed georganiseerde race zich door vlotte uitbetaling van de prijzengelden. Als je dat wil weten is het handig om een toptien winnaar van het jaar ervoor eens te vragen hoe het bij hem is afgehandeld. Dat geeft ook een goed beeld van de organisatie van zo’n race. Ook vind ik het belangrijk dat er een goede website is die regelmatig met een update komt en ook prettig te bekijken is. Sommige races maken daar totaal geen werk van en tot vlak voor een finale hoor je nauwelijks iets over de duiven en hoe het hun vergaat. Daar knap ik echt op af.

Maar ook daar zijn er weer positieve uitzonderingen met goedwerkende sites en goede achtergrond info. Ook op Facebook zijn er verschillende actief en daar vind je bv ook veel filmpjes van de duiven. Een voorbeeld van een race met een prettige en duidelijke site is die van Sevilla. Dit jaar met een nieuw management gestart en dat merk je gelijk.

 Volop informatie en betrokken verzorgers ter plaatse. Voordien waren er daar altijd behoorlijke verliezen maar met aanpassingen van de verzorging en hokken ziet het er nu goed uit. De jonge trainen nu zo’n 90 minuten per dag zonder vlag en dat betekent dat er niet veel aan kan mankeren. Ook zij lanceren een interessante winterrace. Meer info op hun hagelnieuwe site https://sevillapigeonrace.com/

https://sevillapigeonrace.com/

De trainingen van de races waar we dit jaar aan mee doen worden inmiddels steeds intensiever en langer qua afstand. We hebben al een paar leuke toptien duiven kunnen pakken op verschillende races. Hopelijk zet zich dat voort richting hotspot races en finales. Het is niet eenvoudig, maar pak je een echte kopduif is het wel genieten...

En wat is er nu eerlijker als alle duiven op hetzelfde hok zitten, met dezelfde verzorging?

Trainingen begonnen...

De trainingen van de meeste One Loft Races in Europa staan op het punt van beginnen of zijn al een stukje op weg. We kunnen nu gaan genieten van de trainingen, races en tenslotte de finales. Doordat we dit jaar ook verschillende duiven naar winterraces in Azië hebben gezonden kunnen we voorlopig tot en met januari vooruit. Andere jaren stopten de meeste races waar we aan mee deden eind september en dan moet je weer tot volgend jaar juni wachten voor de eerste trainingen weer beginnen. Dus een voor ons een betere en leukere spreiding. Nu maar hopen dat de duifjes het ook naar hun zin hebben en de energie die we er in gestoken hebben er ook weer uit komt. Maar ieder seizoen is anders en je begint elk jaar weer bij nul…

Voor het origineel klik op de foto...

 De duiven voor de AS Golden race in Griekenland waren de eerste jongen die we aangeleverd hadden. Dat kon begin maart nog net in Houten voordat het Coronavirus roet in het eten gooide. Inmiddels zijn we 7 trainingen verder en begint morgen de eerste van de vier races en tenslotte de finale. Ze komen tot nu toe erg goed en de laatste vlucht pakten we nog de 1e en de 11e prijs. Erg blij mee. De winnaar kwam uit een zoon van Moonraker x een duivin van Gert Rotman en de 11e prijs rechtstreeks uit Moonraker. Bas van Beveren speelde de 23e die hij ook kweekte uit een duif van ons. Dus de start is prima….

Algarve Gold met ruim 5000 ingezonden duiven gaat 20 juli van start...

 Op hetzelfde hok wordt ook een winterrace gehouden waarvoor de duiven tussen 15 augustus en 15 oktober aangeleverd kunnen worden. Wie weet heb je nog wat latere jongen zitten die je kunt inzenden om ook de smaak van een éénhoksrace eens te kunnen proeven… De trainingen zullen eind november zo’n beetje beginnen met de finale in februari. Ik heb geen banden met die race, maar ben er wel fan van omdat de duiven daar een eerlijke kans krijgen en in topconditie verkeren. Dat zie ik aan de duiven die ik van mezelf heb terug gekocht. De finale is ruim 500 km. Onderschat het niet want het is gemiddeld genomen zwaarder als dezelfde afstand op een reguliere vlucht…. De trainingen in Sofia beginnen 15 juli en volgens de berichten gaan ze in Algarve de 20e juli van start

Pattaya international Pigeon Race

Deze week zijn de duiven verzonden die deel gaan nemen aan de Internationale Pattaya One Loft Race. Deze One Loft Race in Thailand heeft internationaal een goede naam en is ook zeer transparant.

Van eerdere deelnemers hoorde ik louter positieve verhalen over deze race, dus werd het al snel een uitdaging om daar ook eens een ploeg duiven naar toe te sturen.  Daarbij is de agent voor Nederland Esther van Duivendirect en als het om professioneel gaat heb ik haar hoog staan. Afspraak is afspraak en doen wat je belooft is op haar zeker van toepassing en dat is bij zo'n eerste deelname in Azië best prettig.

Ik hou ervan als de races professioneel gerund worden en over meerdere jaren hebben aangetoond goede bedoelingen te hebben tov de liefhebber maar vooral ook ten opzichte van de duif. Zo gauw ik daar aan twijfel is het bij mij einde verhaal. Ook stel ik het op prijs als de informatie voorziening goed is en je op de hoogte blijft van wat er allemaal speelt en hoe de duiven het doen naar aanloop van de trainingen en races en tenslotte de finale. In Pattaya zijn 3 eindraces over ruim 300, 400 en 500 km. Het zijn best pittige finales maar daar kan je wat aan doen door er duiven heen te sturen die dat ook aan kunnen. Wat dat betreft eigenlijk hetzelfde als spelen met jonge duiven op de Nationals in België.

Er is ruimte voor ongeveer 8000 duiven begreep ik en die plaatsen zullen allemaal worden opgevuld zo het lijkt. Ook uit China doen er minimaal 1000 duiven mee en verder vanuit heel de wereld. Het inschrijfgeld is niet gering en dat heeft ook gelijk invloed op de kwaliteit van de ingezonden duiven uiteraard. Je gaat op een duurdere race geen probeersels insturen lijkt me ... Wat ik ook een voordeel vind is dat de eerste trainingen in oktober beginnen en de laatste finale vlucht begin januari. In Europa worden de meeste finales in september gehouden en het is erg leuk om van de winter ook te kunnen genieten van de trainingen en races. Ik kijk er naar uit maar realiseer me wel dat het niet eenvoudig is daar.

Deze ploeg dames zijn drie kwart jaar met passie de verzorgsters van de ingezonden duiven

Vorig jaar deden er ook al heel wat Nederlandse liefhebbers mee waarvan sommigen zoals ik begreep met ploegen van rond de 100 duiven... Ik moet hemel en aarde bewegen om er iets meer als 100 per jaar te kunnen kweken. Maar ja op OLRaces is het niet anders als op de reguliere vluchten. Ook daar massa-inkorvers die hopen op 1 vroege die voor de PR moet zorgen. Zo werkt het nu eenmaal en dat zal altijd zo blijven. Vandaar dat ik mij zelden of nooit erger aan dat soort zaken, immers zonde van je tijd, maar het alleen maar zie als een extra uitdaging...

Van de prijsuitreiking wordt een geweldige show gemaakt....

De eerste Nederlandse duif speelde vorig jaar de 47e prijs dus dat geeft wel aan dat je maar niet ff een mooie serie neer kunt zetten daar. Een duif bij de eerste 50 is al top... Maar we gaan het zien of onze duiven ook de omstandigheden in Azië goed aan kunnen.. Via Esther kregen de inzenders al foto's van de aankomst en het overbrengen naar de hokken. Alle duiven waren goed aangekomen. Kijk dat geeft nu een prettig gevoel dat je dat al weet...Uiteraard zetten we regelmatig een update over deze race op de site, net als van de andere races waar we aan mee doen.

Operatie Teitje voltooid

Op 1 juni de voorlopige laatste foto gemaakt van NL20-1062152 "Teitje",  kind Moonraker, genaamd Survivor. Denk toch dat het een doffertje is. Gaat blind naar het kweekhok vanwege zijn geschiedenis, afstamming en de bijzondere band met dit duifje. Om het te vieren hebben we de foto maar versierd met een mooi lijstje...

Klaar voor vertrek

Er loopt nu nog een groep jongen met een leeftijd van tussen de 5 en 7 weken oud die komende week naar Thailand zullen vertrekken. Zij zullen daar deel nemen aan de beroemde race in Pattaya waar de top uit heel de wereld aan mee doet. Ook uit China komen daar van de beste hokken veel duiven naar toe.

Ik begreep dat er nu al 8000 inschrijvingen aangemeld waren en daarmee lijken de hokken daar al aardig vol te raken. Zeker niet té vol want de verzorging daar is erg professioneel en de duiven zijn daar in goede handen.

Ben benieuwd of ze zich een beetje kunnen staande houden tussen al dat internationale duiven geweld… De finale vind plaats in januari dus nog genoeg tijd om goed uit te groeien en de races daar aan te kunnen.

Sommige belangrijke koppels laat ik nu een keer over broeden om wat tot rust te komen. Straks nog een ronde voor mezelf en dan is het al weer klaar voor 2020 wat het kweken betreft….

Op de foto een van de koppels die een keer mogen over broeden. Doffer vloog top 20 in finale Algarve great derby en het donkere duivinnetje was mijn 2e in de finale in Sofia achter haar nichtje Buddy 07.

Zij pakten respectievelijk de 10e en de 30e in de zware finale daar.  Op de onderste foto een jong uit de ouders op de bovenste foto. Helemaal klaar om te vertrekken naar Thailand...

Omzet draaien...

Aan het einde van het seizoen mag ik graag als afsluiting nog een paar gewaagde en nieuwe koppelingen samen zetten. Die laatste eitjes laat ik dan door voedsters uitbroeden en grootbrengen. Meestal tussen de 10 en 15 stuks die de moeite waard lijken om in een apart hokje de winter door te houden. Gedurende de wintermaanden zie je er altijd wel één of soms  2 naar voren komen die de wauwfactor hebben.

 

Als het doffertjes zijn kun je er dan in februari ook al makkelijk een paar jongen uit kweken en gelijk uit testen. Dat kun je makkelijk doen naast je normale duiven activiteiten. Voordeel is dat je veel kunt uitproberen en daarbij ook nog tegen een aangename en onverwachte verrassing aan kunt lopen.

Ook de ontwikkelsnelheid van je stam gaat daardoor omhoog en je hebt zo ook meer kans op een mooie ontdekking. Zelf hield ik van laat 2019 twee prachtige doffertjes over van, op het oog, boven gemiddelde kwaliteit… Maar of ze net zo goed zijn als ze er uit zien weten we pas als de mand heeft gesproken...

Want daar gaat het tenslotte om. Het ontdekken van een witte raaf als topkweker. Je kunt nog zo’n topmelker zijn met vaak zelf toegedichte speciale gaven, maar als je de goeie niet hebt kan je het schudden… Zo simpel is het..

Gaat goed

Survivor groeit lekker door en is op deze foto van 18 mei inmiddels bijna 3 weken oud. Samen met haar nestmaatje komt ze mooi op en binnenkort kan ze gespeend worden.

Dat kweken vind ik wel  zo'n mooi onderdeel van onze hobby. Het lijkt al snel gewoon maar dat is het natuurlijk niet want het blijft een wonder.. Elke keer opnieuw...

ei ei

Het is heerlijk om ruige natuur om je heen te hebben of er naar op uit te trekken. Daardoor ervaar je elke dag wel iets moois dat de moeite meer dan waard is. Beschreef ik vorige week nog de verscheidenheid aan dieren rondom een simpel slootje..

Prachtig, maar werd toch weer even op scherp gezet toen ik naast de sloot een groot ei aantrof onder de meidoorns die er vlak bij staan. Het dopje was perfect van het 5,5 cm lange ei afgehaald en van binnen was het ei helemaal leeg en schoon leeg gevreten. Vlakbij zit o.a. een eend en fazant te broeden, maar gezien de afmetingen was het waarschijnlijk een eenden-ei.

Klik op de foto voor een uitvergroting

 Ik was voornamelijk verbaasd hoe glad en strak het dopje was losgemaakt en heb het meegenomen om te kijken of er nog bijt- of andere sporen te vinden waren. Het ei moest toch verplaatst zijn en er moest toch ergens een begin gemaakt zijn om het dopje er af te bijten.

Denk dat dit de boosdoener is

En inderdaad. Op het ei werden kleine putjes gevonden van tandjes die waarschijnlijk waren veroorzaakt tijdens het mee sjouwen van het ei uit het nest naar de plek waar het werd leeg gevreten.

Ook was op de rand een duidelijk drukpunt te zien van waarschijnlijk een hoektand waarmee een begin werd gemaakt om het dopje los te maken. Welhaast zeker veroorzaakt door een marterachtige uit de lijn wezel-hermelijn-bunzing-steenmarter.

Voor een wezel lijkt het ei te zwaar om mee te sjouwen. Van een jager hoorde ik dat een steenmarter de eieren meestal mee naar zijn nest neemt dus blijven hermelijn en bunzing over. Ze zitten hier beiden dus lijkt het duidelijk wie wat heeft uitgespookt. Wordt waarschijnlijk eens tijd om de aanschaf van een nacht-wildcamera te overwegen….