Back Home

 Eind mei plaatste ik een bericht over een prachtig gekweekt duivinnetje, de NL21-1486900. Dit duifje sprong er echt uit en ondanks het feit dat ik haar gekweekt had voor de OLraces, twijfelde ik enorm om haar toch maar thuis te houden. Echt zo'n duifje waarvan je er maar een paar per jaar kweekt. Maar als ze inderdaad zo goed zou zijn als ze er uitziet en aanvoelt, dan moet ze ook een goede kans maken om zo'n race te overleven en wellicht nog goed te presteren ook.

Zo ja zou ik haar terug kunnen kopen en alsnog op de kweek plaatsen.... Lees hier het artikeltje dat ik over Mira 900 schreef voordat ze vertrok: http://pigeon-fever.blogspot.com/2021/05/eindelijk-zomer.html?m=1

Begin juni vertrok ze met een speciaal ingericht bestelbusje naar de OLRace in Portugal genaamd Mira. Een eerlijke en populaire race onder de OLrace deelnemers, mede omdat het maximum aantal duiven dat je mag insturen niet meer als 12 bedraagt. De meeste "grote" commerciële hokken durven het dan ook niet aan om daaraan mee te doen. Er waren ruim 2000 duiven ingeschreven en de finale was pas eind oktober.  

Ook in Zuid Afrika is er een nieuwe grote race met een max. van 12 duiven die men mag inschrijven. Dit om te voorkomen dat een beperkt aantal hokken deze prachtige races gaan overnemen. 150 duiven insturen voor 1 race is al heel gewoon en sommige hokken sturen  al groepen in van tegen de 300 duiven per deelnemer per race.  Ze mogen van mij. Het zal niet lang meer duren of op sommige races spelen die paar megahokken alleen nog tegen elkaar. Ze doen op zich niets verkeerd maar voor sommige zou het een aanrader zijn het boek: "Alleen op de wereld deel II" ook eens te lezen...  

Maar goed we blijven positief en als je de juiste races uit zoekt is er nog genoeg te genieten. 

Op de eerste hotspots deed Mira 900 het niet onaardig, maar dat zie ik eerlijk gezegd liever als die hardlopers die op de eerste vluchtjes al van voren vliegen. Negen van de 10 keer zie je die in de finale niet meer terug op de uitslag. De races in Mira kunnen echt enorm zwaar zijn omdat er van zuidoost naar het westen wordt gevlogen. Dat betekent in de meeste gevallen, bloedheet en kopwind.

 
Allereerst was daar de semifinale van 250 km en Mira 900 won daar de 38e. Je zag haar iedere race wat verder naar voren komen. Daarna de pittige finale van bijna 400km en daar vloog ze van het totale concours de 19e en van de FCI finale de 14e. Verder was ze de eerste Nederlandse duif en werd uiteindelijk over alle races 15e asduif. Hartstikke mooi natuurlijk en ze bezweek niet onder de druk van haar favorietenrol. Kwam iets te relaxt aan en had makkelijk binnen de top 10 kunnen spelen maar hiermee waren we al heel blij uiteraard.  

Gelukkig had ik weer een simpel stamboompje erbij gedaan, maar er waren er kennelijk een paar die deze site ook goed bijhouden, dus moest ik er weer aardig duur aan geloven... Maar de vreugde toen ze afgelopen week weer op het hok arriveerde was enorm en onbetaalbaar. Duivensport op zijn mooist...

Zojuist per vliegtuig weer gearriveerd uit Portugal; Mira 900. Nog lichtjes in de rui maar verder in topconditie, zeer intelligente en wijze blik.... Ook merkte je aan alles dat zij het hok terug herkende waarin ze geboren was. Dubbel plezier...

Inmiddels zijn er weer een stel prestatieduiven op het hok terug gearriveerd. Binnenkort meer hierover..! 

Update races

Een nieuwe race in Slovenië, waarvan Falco Ebben de agent voor de Benelux is, is dit jaar tot nu toe de eye opener qua innovaties, maar vooral ook van het verspelen van maar heel weinig duiven. Ze zijn verduisterd en kerngezond als je ze ziet trainen. Er werden door 155 liefhebbers ruim 600 duiven   aangeleverd die nog moesten worden uitgewend en alle kinderziektes overwinnen.

Nu na 13 trainingen en races van respectievelijk 120, 170 en 250 km zijn er nog ruim 500 over. Dat is echt een geweldige prestatie in deze tijd. Kijk bij jezelf maar wat er nog zit na een serie vluchten en dan de aantallen tellen vanaf het spenen. Dus hulde voor deze aanpak. Er komen nog 3 races van respectievelijk 300, 400 en 500 km. Dat zal nog wel wat veren kosten maar zal dan voornamelijk met kwaliteit te maken hebben. Meer info op de site van https://derby.avirings.com/en/

Een mooie innovatie is het live kunnen volgen van de aankomsten. Alsof je thuis op de duiven zit te wachten en je ziet ze mooi aankomen via 4 verschillende camera’s , waarbij rechts de duiven worden geprojecteerd die naar binnen lopen. Binnenkort krijgt een gedeelte van de duiven ook nog een GPS ring om zodat je de route kunt volgen van je eigen duiven. Op de training  van vandaag hadden de duiven een slecht vertrek en er was ook een kopgroep die ongeveer 8 minuten vooruit vloog. Zag er niet goed uit maar toch alle ingekorfde duiven weer terug op 1 duifje na.  

De meeste zomer One Loft Races zijn nu in volle gang en de eerste waar we aan mee deden was die van AS Golden in Griekenland, waar de finale inmiddels achter de rug is en de verkoop gestart. De finale viel precies in de periode van extreme hitte en bosbranden en was vanwege deze problemen al met 100 km ingekort.

Toch werd het een loodzware finale en alleen de beste duiven kwamen er door. Er waren een vijftal duiven die vooruitvlogen en in de 2^e groep die in ruim 2 minuten op de klep viel, hadden we er 2 zitten die nog net binnen de eerste 30 duiven wisten te eindigen. Nummer 3 zat er vlak achter en gezien de afstamming waren we erg blij met dit 3 tal, die we dan ook alle 3 proberen terug te kopen om volgend jaar hun kinderen opnieuw in te kunnen sturen. Als de duiven verkocht zijn ga ik nog wel in op hun afstamming

Race 1 en 2 AS Golden

AS Golden is elk jaar een race die al vroeg in het jaar begint met de trainingen en races. Het aanleveren begint bij hen ook al in februari. Dus wil je daar een beetje meedoen moet je rond de kerstdagen koppelen. We hebben er een mooi ploegje zitten, net als Jordi en Edgar (team Jored) die dit jaar voor het eerst meedoen aan éénhokswedstrijden met jongen van duiven van mij, die ze hebben gekweekt in een noodhokje in de garage, met daaraan een mooie grote ren.

Ik weet niet of je de kwaliteit van een duif aan het oog kunt zien maar deze hoeft zich zeker niet te schamen. Henk Storm fotografeerde vorige week wat duiven van mij en stuurde alvast een eerste proef van een doffertje van nog geen jaar oud... Wil je hem echt diep in de ogen kijken klik dan op de foto....

Als je met kwaliteit kunt beginnen hoef je verder weinig te weten van al het randgebeuren en er geen uren en uren aan te besteden. Het enige wat je moet doen is jongen kweken en insturen. Als iemand met meer ervaring regelmatig meekijkt, kan je het direct opnemen tegen de grote namen uit de internationale duivensport. Immers het gaat alleen om de kwaliteit en verder is voor elke duif de verzorging, ligging en het systeem gelijk. Eerlijker kan niet, vandaar dat je ook gelijk aan het front kunt meeknokken voor een mooie klassering.

In juni zaten de trainingen er op en per 1 juli is men begonnen met de 4 races plus finale. Hierop zijn al wat prijzen te winnen voor verschillende cups en punten voor de asduiftitels. We hebben nu 2 van de 4 races achter de rug en het loopt nog steeds erg goed. Voor het team Jored helemaal top, want op Race 1 pakten ze gelijk maar de overwinning van alle ingestuurde duiven. De 2^e plaats was ook een Nederlandse duif van Team Veendorp. Dus prachtig resultaat voor Nederland! Vooral toen ik later via Jacob de Jong hoorde dat de moeder van die duif ook bloed van hier had. Leuke dingen zijn dat.

Klik op foto voor het origineel

Gisteren 7 juli was race 2 en daarbij moesten de duiven voor het eerst over de bergen van ruim 2 km hoog en dan zie je vaak weer andere duiven naar voren komen. Duiven met uiteraard een goed kompas en vooral ook moed. Ik heb veel bewondering voor die duifjes die dapper de bergen tegemoet vliegen en telkens opnieuw de keuze moeten maken door welke vallei ze heen willen vliegen om het hok weer terug te vinden. Daarbij stikt het daar ook van de roofvogels die de duiven goed vanaf een hoog punt kunnen observeren en aanvallen. Kortom geen eenvoudige klus.

        Dit is de uitslag van de Nederlandse inzendingen in race 2. Klik op de foto voor het origineel
 
Onze duiven lieten zich van hun goede kant zien en we waren blij met het resultaat. We focussen ons niet meer alleen meer op de finale want als het die dag toevallig slecht weer is voor jou duiven maak je een mindere uitslag terwijl je soms een race eerder een werelduitslag maakt. Nu is het meer genieten van het moment en dat bevalt goed.

Hier is het nu ook vakantietijd en alles staat even op een laag pitje. Op het kweekhok zijn we begonnen met het kweken van de laatste jongen. Misschien dat we nog aan een goede winterrace mee doen, want dat is ook een mooie afwisseling in de wintermaanden. We kijken wel wat we doen. De kwekers zien er nog steeds goed uit, dus die lijden er niks van. Sterker nog, er hangt nog steeds een uitgelaten sfeer op het hok en dat is alleen maar plezierig voor de duiven en het baasje….

Trainingen gestart

 De eerste trainingen van de One Loft Races seizoen 2021 zijn inmiddels begonnen. In AS Golden speelden we op TR4 de 3e prijs waar we best blij mee waren. Het zijn weliswaar nog geen finales maar we vinden het altijd erg mooi als  duiven uit bepaalde, nieuwe koppelingen zich gelijk al goed laten zien. 

Klik op de foto voor het origineel..

Vandaag 21 juni was TR5 van AS Golden 2021 en opnieuw begonnen we met de 3e prijs,  direct gevolgd door Team Jored, eveneens uit Nederland. Samen hadden we de 2 eerste Nederlandse duiven én beiden in de top tien. Wat het voor ons speciaal maakte dat Team Jored bestaat uit die 2 jonge liefhebbers, starters, die van ons 7 koppels kwekers voor een jaar te leen hebben gekregen en er gelijk al goed mee scoren. Voor hen én ons natuurlijk prachtig. Ik hoop en verwacht nog wel meer succes voor die mannen, Jordi en Edgar.  

Hier het stukje wat ik eerder al schreef over Voortschrijdend inzicht en Team Jored....  Blog over Jordi en Edgar

 

Moonraker

Moonraker in volle glorie. Het wordt weer tijd om de prestaties van zijn nazaten bij te werken want er ligt alweer een mooi lijstje met uitslagen ... 

De nazaten van Moonraker blijven geweldig presteren op de One Loft Races. Gert Rotman heeft er ook een prachtige zoon van zitten die bij hem ook al veel kopvliegers heeft voortgebracht. Kort geleden was de semifinale van de winterrace Great Derby Algarve en daarop speelde zijn 20-707 een 7^e plaats in de semifinale van 420 km. Gert kweekte zijn 709 uit een zoon van Moonraker en wel de NL18-911

Op 14 juni j.l was de finale van Derby Moledo in Portugal waar de finale plaats vond over een afstand van 483km. Gert Rotman had een jaar eerder een kind uit zijn Moonraker jr ( NL18-911) verkocht aan de Duitse liefhebber H. Koffler. Die kweekte daaruit zijn Joko 4 (DV 20-67) die in de finale de 9^e speelde met 1222 m per minuut en daarvoor in de semifinale ook al de 17^e pakte op 326 km met 1208 meter per minuut.

Eindelijk zomer

Blij dat het zover is en het de komende weken ook zo blijft.
De natuur smachtte ook naar warmte en die wens lijkt nu ook uit te komen.

Vandaag het laatste jong gespeend dat naar een Olrace gaat en dat is onderstaand bont duivinnetje. Ontzettend lief duifje, nu al. Haar vader (Inteelt Lieve) komt rechtstreeks van Pipa en is ingeteeld naar de beroemde Lieve, moeder van Porsche 911 en zijn broers en zusters.

Het laatste jong dat ik dit jaar heb gekweekt voor een One Loft Race...

 Inteelt Lieve is door Pec Pipa gespeeld op de OLRace Golden Algarve en werd samen met de 171 binnen 3 minuten geklokt in de Finale van 500 km. Het waren hun eerste 2 duiven in de finale van Golden Algarve

Ik was geïnteresseerd in deze doffer omdat zijn vader uit Thomas 6 komt, de winnaar van de Finale in 2018, waarbij hij maar liefst 24 minuten los vooruit speelde. Deze Thomas 6 komt uit een dochter van de beroemde Romario van Hallmann.

Voor mij is Inteelt Lieve een interessante doffer om meerdere redenen. Ten eerste omdat hij gespeeld is op de grootste Europese Olrace in Algarve. Ten tweede omdat hij uit Thomas 6 komt en voor mij perfect past op mijn eigen Romario duivinnen. Ten derde omdat het materiaal dat er tegen stond aan 2 kanten een broer en zus van Porsche 911 van Pipa is.

Inteelt Lieve is een prachtig gebouwde doffer van 2020 en gespeeld op de Golden Algarve Race. Zijn vader komt uit Thomas (winnaar finale Golden Algarve 2018) x een volle zus van Porsche 911. Zijn moeder komt uit Dali x Volle zus Porsche 911

Deze Inteelt Lieve liep toevalligerwijze tegen een duif van mijzelf die ik op dezelfde veiling had teruggekocht en wel Randy, gekweekt uit een zoon van Moonraker x een zus van White sensation, 1^e asduif Algarve Great Derby.

Randy vloog op de Hotspots en races van Golden Algarve maar liefst een 3e-12e en 20^e tegen gemiddeld meer dan 4000 duiven... Vandaar dat ik haar graag terug wilde om op de kweek te zetten. Toevallig liep zij tegen de Pipa doffer aan en daaruit dit mooie jong.

Zou dit jong vanwege haar bouw en uitstraling het liefst gelijk op de kweek plaatsen maar ze mag eerst vliegen en dan kan ik haar alsnog terug kopen als het een goede koppeling blijkt. De kans uit 2 prestatie duiven en beiden lijnen die bewezen kopvliegers geven, is wel groter in ieder geval.

Over een paar weken gaat de Pipa doffer, vanwege zijn Thomasbloed, tegen 2 duivinnen van Jörge Hallmann uit het beste van zijn Romario duiven en Randy gaat voor een paar inteeltjes tegen Moonraker zelf. Kan nu al niet wachten om het resultaat in mijn handen te nemen...

Randy, uit Zoon Moonraker vloog in 2020 o.a. een 3e-12e- en 20e op de One Lof Race Golden Algarve 
tegen gemiddeld meer als 4000 duiven.

Te koud

We zijn de laatste jonge duiven aan het kweken die nog naar de Olraces gaan. In dit geval voor Mira, de Olrace in Portugal waar je met een max. van 12 duiven aan mee mag doen.

Dan hebben we de jongen van dit jaar op 5 verschillende races zitten met finales op respectievelijk 1 augustus, 5 september, 11 september, 20 september en 16 oktober. Mooie spreiding en de eerste trainingen beginnen in As Golden elk jaar rond 1 juni, dus dat is al over ruim 3 weken. Dan iedere week leuke races met als toetje de grande finales op gemelde dagen.

Het late duivinnetje uit de New Witbuik, winnaar 1e nat. Barcelona en inmiddels meer dan bewezen superkweker van Herman van Agtmael, gaf zelf aan klaar te zijn voor haar eerste koppeling. Wat dan ook binnenkort bij het oplopen van de temperaturen zal gaan gebeuren. Ze heeft zich, net als haar broer overigens ontwikkeld tot een fantastische duif. Hopelijk is de nakweek net zo goed als dat ze eruit ziet...

 Normaal had het nu al volop lente moeten zijn met alle bomen dik in het groen maar helaas de natuur raakt aardig in de war op deze manier. In de bomen is er weinig dekking, dus stellen veel vogels het nestelen nog even uit, net zoals de insecteneters die het nu moeilijk hebben vanwege het geringe aanbod van voedsel. Ook de kikkers hoor je nog niet of nauwelijks, terwijl die anders elke avond tegen elkaar op zitten te kwaken.

Afgelopen winter hebben we verschillende houtsnippen kunnen helpen tijdens de langdurige vorst die ze overviel. Met meelwormen, maden en nog wat handigheidjes konden we ze gelukkig goed aan de praat houden en  konden ze in maart weer terug naar hun eigenlijke broedgebied, voornamelijk in Scandinavië. Van een vriend kregen we dit schitterende plaatje toegestuurd van een houtsnipmoeder met jong. Het blijven facinerende schoonheden van de natuur.

 Het contrast zal enorm zijn als het weer binnenkort omslaat. Dan zullen de temperaturen een fikse sprong maken, wat ook de vorm van de vliegduiven ten goede zal komen op veel hokken. De kweek was dit jaar opnieuw erg goed met geen jong wat overstuur is gegaan. Het zijn echt niet allemaal toppertjes maar vind het wel belangrijk dat de start goed is. Het is ieder jaar weer genieten van nieuw leven in de broedschotels, vooral vanaf een week of 3. Vind dat een van de mooiste dingen in de duivensport.

 Verder hebben we veel tijd gespendeerd aan het maken van een houtwal van enkele tientallen meters lengte van zo’n dertig centimeter breed en 160 cm hoog. Dacht dat even vlot op te vullen met eigen snoeihout wat ik nog had liggen maar dat viel wel even tegen… Gelukkig was er een gespecialiseerd bedrijf dat graag een vrachtauto vol mooi snoeihout wilde brengen. Ik heb dit jaar geen fitness meer nodig nu. Maar alles zit mooi strak op zijn plek en de vogels en egels zijn er blij mee. Staat ook mooi natuurlijk en de hazen hebben je niet in de gaten als je ze observeert als je achter de wal staat. (zie onderstaand filmpje)  Momenteel hebben ze jongen bij ons op het erf tussen de wilde planten en komen ze s’nachts zogen en de moeder ligt overdag in haar leger in een naburig weiland ongeveer 75 meter verderop. 

Gaaf

Als anderen succes met je duiven hebben is minstens zo leuk omdat je dan zeker weet dat je met de opbouw van je duivenbestand op de goede weg bent. Wat dat betreft zijn One Loft Races natuurlijk ook erg goede graadmeters omdat daar voor elke duif de omstandigheden gelijk zijn. Geen voordeel van systeem, ligging of wat dan ook.

Er zijn dan ook weinig grote namen die er aan mee durven te doen en er vallen er ook regelmatig bekende hokken door de mand omdat ze daar niet verder komen als de middenmoot. De bekende programmaspelers die het wel aandurven neem ik de hoed voor af. En die zijn er ook genoeg.

Afgelopen week speelde van Wijngaarden op TR6 de 1^e tegen 1753 duiven op de winterrace van Algarve Great Derby. Hij kweekte zijn winnaar uit Bradley 74, een duif van mij die op de Dapirace in Denemarken een 6^e speelde op een knockoutrace en een 28^e in de finale. Erg leuk voor van Wijngaarden die inmiddels heel wat kwaliteit op zijn hok heeft zitten...

De presentatie van Casa 86 op Pipa. Voor het originele formaat klik op de foto

Ook zag ik op Pipa nog een verkoop van de Belgische sterspeler Stefaan Lambrechts die in 2020 nat. kampioen van België jonge duiven GHF werd. Een door mij gekweekte duif genaamd Casa 86, had volgens de site van Pipa een belangrijk aandeel in het behalen van het Nat. Kampioenschap en werd tevens 3^e nat. Asduif GHF.

Op Pipa moeten ze er kennelijk nog aan wennen dat ook in Nederland goede duiven zitten :) Casa 86 werd met ringnummer en al genoemd alleen stond er een B voor het ringnummer in plaats van NL. De gepubliceerde stamboom klopte dan weer wel. Casa 86 (NL20-1062086) was echt een toppertje en vloog op de grote Nationals in België o.a.

5^e nat. Chateauroux tegen 20.789 duiven

3^e Sermaines tegen 2.182 duiven

70^e nat. Bourges tegen 28.551 duiven

114^e nat. Chateauroux tegen 15.322 duiven

Een volle zus van Casa 86 vloog overigens kortgeleden in Thailand nog de 15e in de semifinale....

Een leuke plaat van vandaag van de ouders van Casa 86 genaamd Simba x Spikkel 32. Geen professionele foto maar zo even gemaakt met de telefoon. Dit soort foto's zijn niet de allermooiste maar je krijgt wel een beter beeld als die strakgesneden modelplaten die allemaal hetzelfde zijn

Vrijdag jl heb ik de eerste groep duiven aangeleverd voor de AS Golden Race 2021. In hok 1 had ik 10 koppels tegelijk gekoppeld en in het andere hok de rest een week later. Vooraf had ik zitten piekeren wie waar naar toe zou gaan etc. Beetje hetzelfde ritueel als bij het koppelen. Daar kan ik ook dagen aan besteden op papier en als puntje bij paaltje komt heb ik alles in een half uurtje gekoppeld zonder het papier te raadplegen.

Ideaal: 1 velletje inleveren en klaar.... :) Klik op de foto voor het origineel..

Ook nu heb ik voor het gemak gekozen en alle 20 jongen uit hok 1 maar naar AS Golden gestuurd. Lekker makkelijk, want ik kon een compleet blad met 20 eigendomsbewijzen bijvoegen. Plastic hoesje erom, klaar...Stambomen stuur ik pas na de finale in want ik kijk eerst welke ik zelf graag terug wil hebben. Daar komen dus geen pedigrees bij…. 

Tot nu toe is de AS Golden nog steeds mijn favoriete éénhoksrace. Betrouwbare mensen aan het roer. De duiven worden tip top verzorgd en krijgen een eerlijke kans. Aanleveren bij Jaap Koehoorn waar een afspraak ook echt een afspraak is. Meer heb je niet nodig... 

 De volgende groep gaat naar een nieuwe OLrace in Slovenië die innovatief bezig zijn en waarvan Falco Ebben het aanspreekpunt is in Nederland. Als Falco er in gelooft weet je in ieder geval zeker dat de race duifvriendelijk en professioneel wordt opgezet. 

Er gaan ook GPS ringen gebruikt worden

Het is ook geen race waar je wordt overspoeld door duiven van melkers die hun kolonie als een bedrijf runnen. Zoals nu weer in Victoria Falls waar een bekend hok met 273 duiven op de eerste training start. En samen met een handvol maatjes daar met 1000 duiven of meer, aan de start verschijnen. Ze doen niks verkeerd want alles verloopt volgens de regels maar ik vraag me dan wel af als je de duivensport zakelijk benaderd mag je toch ook wel een beetje lange termijnvisie verwachten.

Zoals het nu gaat lijkt het op de beroepsvisserij. Steeds grotere boten en steeds meer vangen en straks is de vis dus op…Dan mag de laatste zg professionele melker het licht uitdoen. Ik vind dat als je jezelf prof noemt, daar ook een gezonde visie bij hoort. En dat mis ik een beetje….Ik heb geen zin in negatief gepraat of gejammer maar wil het toch wel even gezegd hebben...Vandaar dat we ook met veel plezier uit kijken naar de races van komend seizoen en er met onze duiven aan mee gaan doen: https://derby.avirings.com/nl 

Thailand  
Afgelopen zomer had ik een aantal duiven ingestuurd naar One Loftraces in Thailand. Daarbij de 20-040, een prachtig doffertje waarvan ik voor hij vertrok nog een foto in het hok maakte. Inmiddels zijn alle trainingen en races achter de rug en worden de duiven daar verkocht.

Geweldig als je dan je duif, die alles heeft meegemaakt aan de andere kant van de wereld, weer terug ziet op een filmpje op de verkoopsite. Terugkopen heeft helaas weinig zin omdat het tussen een half jaar en jaar schijnt te duren voor ze terug zijn en je betaalt bijna meer aan transportkosten als dat de duif zelf opbrengt. Maar hij is verkocht naar China en ik ga er vanuit dat de nieuwe eigenaar er ook goed voor zal zorgen…

Voorjaarsgevoel

Enorme verschillen in temperatuur de laatste weken van soms wel 30 graden. Opvallend vond ik vooral hoe snel je die kou en sneeuw weer bent vergeten na een paar heerlijke dagen van 15 tot 20 graden. Afgelopen week hadden we de finale van de winterrace in Griekenland AS Golden. Ook daar was het de afgelopen tijd kouder als normaal, maar met de finale was het gelukkig goed weer met temperaturen tot een graad of 15 en een strakblauwe lucht.

 We gebruikten deze specifieke winterrace om duiven een laatste kans te geven die we eigenlijk al hadden uitgeselecteerd. We hadden er uiteraard ook een paar duiven uit wat betere koppels bij gedaan. Je kunt deze duiven uiterlijk tot begin oktober aanleveren. Rond de jaar wisseling beginnen dan de eerste races en de finale is eind februari. Buiten dat het een uitstekend selectiemiddel is om bv proefkoppelingen te testen, is het ook leuk wintervermaak. De meeste finales zijn immers in september en daarna val je wat dat betreft in een lang zwart gat betreffende races. Ook omdat de najaarsbeurzen zoals in Kassel niet doorgingen. Dan is het altijd leuk als tussen tijds wat actie te zien valt en de leuke contacten met sportgenoten.

De eerste Nederlandse duiven in de finale van AS Golden winter. Vier Nederlandse duiven in de toptien! De eerste dag kwamen er ruim 200 door. (klik op foto voor het origineel)

 We raakten er van de uitgeselecteerde duiven in het begin veel kwijt en dat was ook niet verwonderlijk. Uiteindelijk gingen we er met 6 naar de finale en daarvan kwamen er 5 de eerste dag terug. Onze eerste 2 duiven arriveerden tegelijk met een 35^e en 36^e plaats terwijl duif Serena een toptien notering pakte met een 8^e prijs. Serena komt uit 2 duiven van ons en werd gespeeld door Willem Verschoor. Erg leuk voor hem en daardoor ook voor ons. De eerste duif van Paul van den Berg bleek ook uit een duif van hier te komen en wel uit een zoon van Moonraker. Dus al met al een leuke en prachtig verlopen eerlijke finale van 480 km.

De natuur reageerde ook snel op de temperatuurswisseling en de plaats waar bv de houtsnippen bivakkeerden is nu ingenomen door fazanten die bezig zijn te nestelen. Ook andere vogels komen langzaam maar zeker terug en het voorjaarsgevoel bij mij is altijd compleet als de eerste zwaluwen zich weer laten zien. Vind ik altijd een prachtig moment. Ze moeten rond de 8000 km vliegen om hier weer terug te keren en trekken daar bijna 2 maanden voor uit. Het zwaarste stuk is bij de Sahara die ze moeten oversteken. Zonder sterkte tegenwind is dat meestal goed te doen maar het gaat daar ook wel eens goed fout. Allemaal vormen van selectie zullen we maar denken. Maar ik hoop ze snel weer te zien en te genieten van hun fenomenale vliegkunsten en gezellige gekwetter... 

De grote bonte specht is al weer zeer actief en je hoort hem in de omgeving op de bomen rammen. Niet alleen voor voedsel te zoeken maar ook om zijn territorium af te bakenen. Dit is overigens een vrouwtje en bleek nog geringd te zijn ook. De fazantenhaan had al snel het kennelijk goede voerplekje gevonden waar de houtsnippen laatst ook graag naar voedsel zochten.

Dooi

 Na een korte maar stevige vorstperiode is de dooi ingevallen en ik vind het prima zo. Voor de vogels en zoogdieren in de natuur was het ook lang genoeg. Wijzelf hebben ook genoten van de mooie winterse dagen maar vinden het nu ook prima dat het weer voorbij is. En het lijkt er op dat komend weekend het kwik richting 15 graden stijgt. Met een zonnetje erbij geeft dat een heerlijk lentegevoel en daaraan gekoppeld veel energie om dingen aan te pakken. Prachtige tijd van het jaar met zicht op het echte voorjaar.

Het mooiste van de sneeuwperiode vind ik het sporenzoeken in de vroege morgen. Ik heb nu weer een goed beeld wat er allemaal in mijn omgeving rondzwerft. En dat is meestal meer als dat je denkt... Hier op één plaatje een haas die de sloot oversteekt. Dan een haas die de dekking zoekt voor de soms erg harde wind en zich in de luwte zich door de sloot heeft verplaatst. Parallel op de voorgrond een spoor van een marterachtige, waarschijnlijk steenmarter of bunzing en helemaal vooraan spoortjes van een muis en rat. 
 

De duiven gaven geen krimp en de jongen lagen rustig en tevreden in de schotels. Alleen werd er wel veel meer gegeten als anders, dus dat was even opletten, net als met het licht uitdoen tegen de avond. Wel alles steeds goed gecontroleerd of er geen te kleine jongen alleen in de schotel lagen omdat de ouders net nog even van het nest af waren gelopen. 

De duiven zagen er prachtig uit met het droogvriezende weer. Het drijven voor de 2^e ronde is inmiddels  in volle gang. We bedienen ze met wat extra stro om het 2^e nest weer op te tuigen. Als ze te hoog worden tuigen we ze net zo snel weer af want (te) hoge nesten zijn we niet blij mee. Wel laten we de sjouwers hun gang gaan en als je er s-avonds een laag stro afpakt hebben ze geen last van. Ook vermakelijk om te zien hoe ze het stro uit de nestschotels stelen van duiven die op de grond broeden.

Ook nu geven we de koppels 3 x daags nog steeds een extra bakje met kwaliteitsgrit wat vooral voor de duivinnen erg belangrijk is tegen de tijd dat ze weer moet leggen. Het is wel verstandig om elke keer het gritbakje weer leeg te gooien zodat het niet halfvol blijft staan met gritdelen waar ze geen behoefte aan hebben. Ik heb met de telefoon een kort filmpje gemaakt van een momentopname in een afdeling met wat kwekers en van de houtsnippen die eindelijk hun snavel weer in de ontdooide grond konden purren om wormpjes te vangen. Ze hebben wel wat reserves in te halen denk ik.

Stamkaarten

Voor de meeste One Loft Races ben je verplicht een pedigree mee te sturen anders krijg je niets uitbetaald. Wij houden het meestal bij een zo simpel mogelijk handgeschreven kaartje zodat we sommige duiven zelf terug kunnen kopen voor een normale prijs.

Het voelt niet fijn om de hoofdprijs te moeten betalen voor je eigen duif. Maar meestal werkt het goed met zo weinig mogelijk info er op vermeld. Probleem is nu dat de insiders de ringnummers ook wel herkennen….

Maar anderzijds vind ik het ook wel weer leuk als het er een beetje netjes uit ziet. Dat verdienen mijn duiven ook wel vind ik. Dus is een sportvriend bezig een nieuw kaartje te ontwerpen dat in ieder geval recht doet aan de duiven… Hier alvast de achterkant….

Klik de foto voor het origineel

Koud II

De houtsnip waant zich onbespied maar dat valt niet mee in de sneeuw....

Het is nu wel serieus winter maar het went ook wel weer erg snel. Heel Nederland in rep en roer over een paar dagen sneeuw en vorst. Men is tegenwoordig wel heel erg snel van de leg in dit landje….Zal ook wel komen door alle media-aandacht dat het een item wordt. Dat is ook een fenomeen van deze tijd dat futiliteiten worden opgeblazen tot enorme proporties…

Maar goed we hebben goed geïnvesteerd in voer voor onze vrienden in de natuur. Extra veel meelwormen en kleine (voer) maden (pinkies) voor de insecten eters, maar ook voor de verschillende soorten snippen, waaronder de vrij zeldzame houtsnip. Het is dankbaar werk en mooi dat we op deze manier iets terug kunnen doen voor de natuur. De mini-spieringen voor de ijsvogel zijn niet gebruikt. Vanaf de eerste vorstdag hebben we hem niet meer gezien. Waarschijnlijk is hij uitgeweken naar groter water….

Koud....

De eerste ronde jonge duiven ligt er heel mooi bij en de eerste zijn al ruim een week geleden geringd. Ondanks de koude is het toch genieten van de jongen die zo mooi opkomen. Mensen die een hekel hebben aan krabben kunnen met de kou best een tandje terug schakelen omdat de mest en het vocht er in ook bevriest. In de avond kiepen we de drinkbakken leeg zodat we de volgende morgen er alleen even met een gieter langs hoeven om ze bij te vullen. Daardoor geen gehak in het bevroren water. 

2 mooie jongen uit zoon Moonraker x zus White Sensation

 Voordeel nu is dat we niet ver meer van de maand maart afzitten en dan rap richting voorjaar gaan. De winter kan nooit lang meer duren zo het lijkt. Begin maart kunnen we ook de eerste jongen aanleveren voor de eerste éénhoksraces en zoals het nu lijkt kiezen we voor ronde 1 weer voor AS Golden en Sofia. Twee uitstekend georganiseerde races met duiven die top verzorgd worden. Ook qua afwikkeling behoren ze beiden tot de beste races. Misschien nog een paar naar een andere race maar daarvoor hebben we straks de 2e ronde als alles goed gaat.

We dachten dat de winter bijna voorbij was maar het lijkt op een serieuze koudegolf die nu voorbij komt. Vooral die harde oostenwind maakt het voor de dieren die nu moeten zien te overleven er niet makkelijker op. Hier in het uiterste Noorden viel het in het begin qua sneeuwval aardig mee maar het water van de sloten was snel bevroren en veel (water)vogels hebben het nu zwaar. Gesneden brood blijkt met name voor de watervogels nog steeds een goed voer. Voor de roodborstjes, merels en andere overwinteraars zoals de Kramsvogels gebruiken we een gevarieerd zaad. Voor elk wat wils. Ook met een potje pindakaas doe je veel vogels een plezier zoals de mezen en spechten bijvoorbeeld.

Fijn gesneden bruinbrood lusten de meeste watervogels wel. Zelfs deze watersnip is er blij mee

Winter draait door

Tot nu ongelofelijk veel regen maar weinig tot geen vorst en sneeuw. Het vele regenwater doet de sloten bijna overstromen, met als gevolg - door het loskomen van kleideeltjes- een stevige verkleuring van het water. Voor de IJsvogel een extra handicap om te vissen, maar altijd nog beter dan de vorst die eraan zit te komen. Dichtgevroren water is al snel funest voor hem, want hij moet iedere dag eten. Hopelijk zet de vorst niet door. Afgelopen week maakte ik nog een foto van hem en hij zag er nog prima uit tot nu toe…

Inmiddels hebben we rond de kerstdagen gekoppeld in 2 groepen, met 3 dagen er tussen. Ik kan op die manier beter het overzicht houden en ze langer aandacht geven in de eerste 3 dagen. Eén dominante doffer is over gehuisd.  

In 1 afdeling, waar 4 koppels zaten, zagen 3 koppels meer heil in de buurvrouw, zo het leek. Omdat ik een hekel heb aan geforceerd koppelen heb ik alles maar in de jaren Seventies-modus gezet; dwz vrije paring.  Zoek maar de partner die je leuk vind en ik moet zeggen dat het goed uitpakte. Na 3 dagen lukt het meestal wel om alle koppels tegelijk los te laten, dus dan is de grootste druk wel van de ketel als het om begeleiding gaat. 

 Daarna kon ik me op groep 2 focussen en die zijn inmiddels ook allemaal happy en druk bezig met het sjouwen van nestmateriaal. Daarvan pak ik sávonds het grootste deel weer vanaf de schotel en leg het op een veilig hoekje op de grond, zodat ze de volgende dag weer verder kunnen met sjouwen. Ik denk zelf dat dit een heel belangrijk en onderschat onderdeel is in de aanloop naar de kweek. Ze leren niet alleen bijna blindelings naar het juiste broedvak vliegen, maar het is ook gewoon een belangrijk onderdeel bij het natuurlijke proces van de kweek. Kijk maar eens in de natuur hoeveel tijd er besteed wordt aan het bouwen van een nest. En is ook belangrijk voor de binding met het broedvak. Dat is toch de plek waar ze zich thuis moeten voelen en super gemotiveerd moeten zijn om het te verdedigen.

Dit is zo'n zomerjong uit de Casanovalijn van Goorbergh-Couwenberg die nog op wat oude pennen staat. Ondanks dat, helemaal klaar om gekoppeld te worden en dat is dan vorige week ook gebeurd 

 Ik heb aardig wat zomerjongen gekoppeld die ik zelf erg mooi vond en sommige staan nog op wat oude pennen. Als de conditie goed is en ze voelen volwassen aan qua lichaamsbouw, heb ik daar geen enkele moeite mee. Sterker nog… Des te eerder je kunt kweken met een duif des te meer kans op een echte super denk ik.  Met jonge duivinnen moet je natuurlijk wel voorzichtig zijn en niets forceren, maar doffers mogen van mij zsm aan de bak. Ik heb er goede ervaringen mee.

 Om goede vliegers te kweken heb ik de ouders het liefst de eerste 1, 2 tot 3 jaar. Daarna op een leeftijd van plm 3 jaar zet ik er weer graag een jonge duif tegen om de vitaliteit zo hoog mogelijk te houden. Om de bloedlijn vast te leggen vind ik de leeftijd iets minder belangrijk. Maar persoonlijk denk ik dat er veel te veel jonge duiven voor de vluchten gekweekt wordt uit (te) oude roem. En dan lees je ook nog vaak dat ze de eieren van de jaarling weduwnaars weg gooien… Nooit begrepen. Juist als je verrassingen wil kweken wat de sportieve waarde aangaat, zijn die jaarlingen natuurlijk super interessant. Maar goed, dat zijn nu eenmaal van die oude wijsheden binnen onze sport waar op veel hokken nog steeds aan vast wordt gehouden..

Dit prachtige duivinnetje waar mijn hart van oversloeg, heb ik aangeschaft bij Comb. v.d Berg-Woord uit Urk, die vanaf 2017 al 2 internationale overwinningen boekten op respectievelijk Perpignan (14.851 duiven) met Leontine en een 1e int. Pau (11.739 duiven) met Powerboy. Deze Combinatie is erg succesvol met de fondlijnen die ik ook op het hok heb zitten zoals  New Witbuik-Paarsborst-Cor de Heijde etc. Vandaar dat ik erg blij was met dit duifje, wat ik mocht uitzoeken uit een deel van de zomerjongen. Haar vader komt uit Leontine en haar moeder komt uit Leontine x Powerboy . Mooie aanvulling voor het fondgedeelte op het hok.. Voorlopig wordt zij echter nog niet gekoppeld maar zo gauw het echt voorjaar wordt én ze is er klaar voor,  mag ze ook aan de bak...

Happy New Year

OLRaces in Azië

 We hebben dit jaar onze deelnames een beetje meer gespreid en er voor gekozen om ook aan een paar winterraces mee te doen.

Dit vermindert de druk van het kweken in het voorjaar en betekent ook meer genieten van de races gedurende een langere periode, zodat niet alles in september is afgelopen.


Ook wilden we wat duiven testen in het verre Thailand door o.a. in te schrijven op de race Nong Chok en de wereldberoemde race in Pattaya. Je moet toch even afwachten welke duiven zich daar goed voelen en we hebben dan ook uit alle lijnen duiven wat ingestuurd om te kijken welke zich daar het beste kunnen handhaven.  

Nieuw topkoppel erbij:  Simba x Spikkel 32

Wereldberoemd wil ook zeggen enorme concurrentie maar dat hoort erbij. Voor buitenstaanders is het soms wel goed om wat voorbeelden te noemen, waar en tegen welke blokken je moet spelen.

En het grootste probleem is wel dat iedereen met zijn beste duiven daar aan meedoet. Om er een paar te noemen wat aantallen betreft. Gerard Koopman plm 130 ingestuurde duiven, Hooymans rond de 100, net als Mike Ganus, Pipa etc. Dan praat je over een stuk of 4 grote namen die samen al bijna 500 duiven ingestuurd hebben...

Niet dat ik daar wat op tegen heb ofzo, maar het plaatst een vroege duif soms in een beter perspectief als je dat weet. ..

In de maand december worden de laatste 2 races gevlogen van respectievelijk 330 en 430km en 530 km begin januari.  Dat zijn de races waar het uiteindelijk om draait. Nong Chok was als eerste gestart met hun 330km race en een vol zusje van de 3^e nat. asduif in België dit jaar, vloog op deze 330 km race de 15^e op 7 seconden achter de winnaar.  Zij was ook de 1^e Nederlandse duif en daar waren we heel blij mee, vooral omdat de ouders een jong koppel betreft (Simba x Spikkel 32) waar we hopelijk nog vele jaren plezier aan kunnen beleven.

 Rond 9 januari worden beide finales vervlogen in zowel Nong Chok als Pattaya. Nong Chok begon met 4188 duiven en in Pataya werd gestart met 7401 duiven. In Nong Chok hebben we nog 3 duiven in de race en in Pattaya nog 7…

Vorig jaar zat de eerste van alle ingezonden Nederlandse duiven rond de 40^e plaats...

Hieronder de uitslag van de 330km race met de eerste kopgroep van 20 duiven....

Klik op de foto voor een scherpe afdruk 

Romario, best OLR breeder ever...

 Afgelopen voorjaar schreef ik voor sportblad de Duif een artikel over het Fenomeen Romario. Deze ongelofelijke kweker werd in 2006 gekweekt door Jörg Hallmann uit Duitsland. De ouders van Romario had hij als ei gehaald bij Ad Schaerlackens in respectievelijk 2004 en 2005. Romario leeft inmiddels niet meer maar wat momenteel nog steeds uit zijn nazaten wordt gekweekt is niet te bevatten en maakt hem in mijn ogen tot de beste kweker ooit als het gaat om overwinningen op éénhoksraces wereldwijd. 

Het was een ware zoektocht om zijn nazaten te traceren en in contact te komen met Jörg Hallmann. Maar het was alle moeite meer dan waard om dit fenomeen voor het nageslacht vast te leggen en te beschrijven. Ook hebben we er een waardevolle vriendschap met Jörg Hallmann aan over gehouden wat het hele verhaal extra glans geeft. Veel leesplezier met deze story die in november j.l. ook werd geplaatst in het Amerikaanse blad Racing Pigeon Digest en naadloos aansluit op de eerdere artikelen die ik schreef over de nazaten van Ace Four familie.....A.S. Special  

================================================================================   

Romario

Een paar jaar geleden schreef ik een 13 delige serie genaamd “Ace Four Ever” over de wereldberoemde basisduif Ace Four en zijn naaste familie. Hoe deze super verervende lijn van Ad Schaerlaeckens was opgebouwd en hoeveel topduiven die inmiddels had voortgebracht..

 Meestal schrijf je een dergelijke serie over succesvolle lijnen uit het verleden, maar deze blijkt nog steeds recente topkwekers- en vliegers voort te brengen. Ook op de zwaarste One Loft Races waar je het tegen de beste hokken en duiven van de wereld moet opnemen, blijkt deze lijn nog steeds te kunnen domineren. En niet alleen door de 1^e te winnen maar als opvallende bijzonderheid dat ze ook echt los vooruit kunnen spelen. Zelfs in 2018 en 2019 nog spraakmakende prestaties, waaruit bleek dat als het een race betreft die duiven uit deze lijn goed ligt en ze zijn gemotiveerd, kunnen ze een heel concours op een hoopje vliegen.

 Ik had de serie over Ace Four destijds afgerond met een eerbetoon aan de kweker van deze duiven en had niet verwacht dat ik me moreel verplicht zou voelen er nog eens op terug te komen. Dit omdat er zelfs de laatste 2 seizoenen weer onmogelijk geachte prestaties zijn verricht door deze duiven op races waar ikzelf voornamelijk op gefocust ben nl de One loft races. Hoe recent wil je het dus hebben?

  Niet dat ik het erg vind om er over te schrijven want dit soort duiven kunnen me mateloos boeien. Net zo goed als andere wereldlijnen zoals bijvoorbeeld de Kannibaal en de volgens mij zwaar onderschatte lijn van de Olympiade 03. Als ik de tijd had zou ik daar ook eens graag diep in duiken. Wie weet komt het er ooit nog eens van want die duiven, maar ook de melkers die ze kweekten, verdienen dat vind ik... 

Jörg Hallmann, kweker van het Fenomeen Romario, toont hier een van zijn favorieten en wel een directe zoon Romario...

Met stijgende verbazing zag ik de laatste 2 seizoenen bepaalde duiven op onnavolgbare wijze triomferen op verschillende wereldberoemde races en ook bij die winnaars kwam je in de pedigree weer precies dezelfde namen tegen : Ace Four, Home Alone, Invincible, Supertje 144 etc. Allemaal nazaten van het basiskoppel van Ad Schaerlaeckens Mattens x Sissy.

 Het begon eigenlijk al in 2014 met de finale van de Algarve Golden Race. De grootste en meest professionele race van Europa en minimaal top 3 van de wereld, China niet meegerekend. Ik had net de serie over Ace Four afgerond en bij Ad Schaerlaeckens zelf was één duif mij echt bijgebleven en dat was zijn blauwe doffer met ringnummer NL08-2116553.

Deze doffer kwam uit zijn fenomeen Home Alone, die zelf 7 minuten los vooruit speelde tegen ruim 13.000 duiven. Home Alone was eigenlijk een stevig ingeteelde duif en was een zoon van Ace Four, die dankzij de vrije paring die Ad. S. toe paste, tegen zijn eigen nicht was aangelopen. Als je een topper uit deze lijn weet te traceren komen iedere keer 2 dingen boven drijven; makkelijk vooruitvliegen en het kunnen verdragen van zware inteelt….

 Enfin de finale van 2014 werd gewonnen door een duivin genaamd Corina en was gekweekt en werd gespeeld door Miroslav Vidhold uit Slowakije. Zoals altijd had ik de stambomen van de top 20 in mijn computer opgeslagen om ze later te kunnen ontleden. Toen het zover was en ik de stamboom van Corina bekeek kon ik mijn ogen niet geloven… Corina was gekweekt uit de lijn van die 08-553, zoon Home Alone en niet alleen aan moederskant zat hij er dik in, maar ook aan vaderskant. Miroslav had in 2009 bij Ad Schaerlaeckens een aantal duiven aangeschaft waarmee hij zeer succesvol was. 

 Daaronder een beauty van een duivin die hij Atka I (rechtstreeks uit die zoon Home Alone 08-553) noemde. Uit een dochter van Atka I kweekte hij de winnares van de finale Algarve Golden Race in 2014. Een fantastische prestatie tegen het beste van het beste van de wereld op het gebied van OLRaces. Het bleek het startschot in de daaropvolgende jaren voor opnieuw een aantal spectaculaire overwinningen door verschillende melkers, maar met dezelfde bloedlijnen als achtergrond. De laatste 6 jaar werd de finale van de Algarve Golden bijvoorbeeld maar liefst 3 x gewonnen met duiven uit Ace Four familie..

 De fenomenale prestaties van 2018 en 2019 die ik eerder aanhaalde en de oorzaak waren dat ik uiteindelijk weer in de pen klom en dit artikel schreef, draaien allemaal om een nieuw ontdekt kweekfenomeen genaamd Romario. De prestaties van de nazaten van deze doffer, eveneens gekweekt uit de oude basislijnen van Ad Schaerlaeckens, schudde de internationale One Loft Racewereld danig op. De link tussen bepaalde duiven en een aantal uitzonderlijke prestaties werd niet altijd door iedereen opgemerkt.

  Dit om de doodeenvoudige reden dat bij het beschrijven van pedigrees soms belangen meespelen die een bepaalde lijn meer in de schijnwerpers doen plaatsen dan andere. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Ik vind dat op zich niet erg want daardoor kan je zelf vaak achter de duiven aan met super nakweek terwijl veel – vaak buitenlandse melkers met geld te veel- zich liever blind staren op fantastische namen die in het verleden goed gescoord hebben, maar waar de (kweek)rek compleet uit is.

Kopstudie van Romario himself ...

De eerste zeer bijzondere prestatie van een duif die ik graag wil beschrijven is die van “Thomas 6” met ringnummer DV01696-18-6. Deze doffer werd in 2018 door Schute en Kornelius uit Duitsland ingezet op de One Loft Race van de Golden Algarve in Portugal. Dat jaar werden er bijna 5000 duiven voor deze populaire race ingeschreven. De meeste duiven daar worden verzameld tussen zeg maar half maart en begin mei, terwijl de finale eind september van hetzelfde jaar wordt gehouden. Zij vliegen van het Noorden van Portugal naar de zuidkust aan de Middellandse zee. De verzorging op de hokken in Algarve staat op een hoog niveau en is zeer transparant. Qua organisatie is het voor mij persoonlijk mijn favoriete race tot nu toe. Ook worden er in verhouding weinig duiven verspeeld als je dat vergelijkt met de verliezen op reguliere hokken of andere One Loft races

 In de vroege ochtend van 29 september 2018 werden de duiven gelost in Bragança in het uiterste noorden van Portugal en begonnen zij in tropische hitte aan de ruim 500 km lange terugreis. Een 500 km finale van een éénhoksrace kan je in het algemeen absoluut niet vergelijken met een reguliere vlucht van 500km. Belangrijkste reden is dat de duiven snel uit elkaar raken en het grotendeels op eigen kracht en oriëntatie moeten doen. Thomas 6 deed dat op zeer indrukwekkende wijze, want hij volgde geheel zijn eigen koers en verscheen om 15.00 uur boven de hokken in Algarve waar hij als een steen naar beneden kwam en snel geklokt werd. 

Een luid gejuich ging op van de duizenden melkers die zich inmiddels bij de hokken hadden verzameld en gezien het ringnummer bleek het om een Duitse duif te gaan die door Thomas Kornelius gekweekt was uit 2 toplijnen. Zijn vader was een inteelt zoon van de Jozef, die zelf 6 x 1^e prijs won en ook vader werd van de 1^e nationale asduif van Duitsland in 2015. Moeder van de Algarvewinnaar was een dochter van Romario van Hans-Jörg Hallmann die zelf een 10^e in de finale speelde en 15^e asduif werd in de S-H Derby van 2016. Die Romario trok mijn aandacht omdat ik die al veel vaker was tegen gekomen bij kopduiven op verschillende races. Hij was gekweekt uit 2 duiven die Hans-Jörg Hallmann als ei had aangeschaft bij Ad Schaerleackens. Bij de afstamming stonden maar enkele summiere gegevens. Tijd dus om dat op een mooie winterdag eens verder uit te zoeken… 

Weer enkele verse nazaten van de Romario familie 

De eerste duif was dus om 15 uur geconstateerd en er waren toen nog een paar duizend duiven onderweg. De verwachting was dat meerdere kopduiven snel zouden volgen. Het was al mooi dat de winnaar in zijn eentje kwam aangevlogen en voor iedereen duidelijk zichtbaar de eer voor zich opeiste…. Alleen na 10 minuten nog steeds geen 2^e duif….Na 20 minuten nog steeds geen veer erbij...Melkers die bij de hokken stonden werden ongerust.. Wat is hier aan de hand? Rampvlucht wordt bij een éénhoksrace al snel geroepen door buitenstaanders, dus eerst maar eens afwachten. Het kan ook gewoon een zware finale zijn en dat bleek. Pas na 24 minuten kwam de 2^e duif naar beneden en het daaropvolgende uur kwamen er nog zo’n 30 duiven bij, wat aantoonde dat het een pittige doch eerlijke finale zou worden en zeker geen rampvlucht. Thomas 6 had voor zijn bazen met zijn solo actie onsterfelijke roem vergaard en werd dan ook voor een recordbedrag geveild….Ook in de beschrijvingen en beoordelingen kwam hij er goed vanaf en bereikte ook daarmee hoge scores. Een echte Once in a lifetime doffer, deze Thomas 6...Indrukwekkend!

De volgende race die mijn aandacht trok en die ik met speciale belangstelling volgde om eventueel in de toekomst aan mee te doen, was de vrij nieuwe race in Zimbabwe genaamd Victoria Falls. Deze race is nu 2 keer gehouden en is van dezelfde professionaliteit als de Algarve Golden, met ook maximale transparantie en een goed werkende website met actuele informatievoorziening. Allemaal zaken die duiden op een goede en strakke organisatie. Zij hadden vorig jaar de finale verschoven naar een later tijdstip in het jaar om de druk van de roofvogels en de harde weersomstandigheden te verlichten.

Met de finale die op 19 juli 2019 gehouden werd hadden ze zich kennelijk een beetje op het weer verkeken. De voorgaande races waren telkens snel verlopen met wind van achter alleen juist met de 600km lange finale draaide de wind van staart- naar pure kopwind. De fondspelers waren er mee in hun sas en dachten een stevige pré te hebben op deze finale. Maar ook hier werd de afstand en de zwaarte van de race stevig onderschat want op de dag van de lossing kwam er geen enkele duif door. Pas de volgende morgen om 6.59 uur kwam een blauwbonte duif als een schicht aangesneld en liet zich vlot constateren. De allereerste duif van deze prestigieuze race was binnen en bleek maar liefst 54 minuten (!) los vooruit te vliegen op de nummer 2. Ongelofelijk knap van deze prachtige doffer met ringnummer DV6306-18-0368 van Rolf Berger uit Duitsland… 

Het binnen aanzicht van het kweekhok

Zoals altijd was ik zeer benieuwd welke bloedlijn deze zware race op zijn naam wist te schrijven en daarbij ook nog eens bijna een uur los vooruit speelde. Op het moment dat ik de afstamming onder ogen kreeg moest ik toch wel even slikken. De vader van deze duif bleek net als de moeder van vooruitvlieger Thomas 6, gekweekt door Hans-Jörg Hallmann en kwam uit een zoon van Romario…Onvoorstelbaar vond ik dat...

Maar het zou in 2019 nog gekker worden… Een scenario wat jezelf niet zou kunnen bedenken of vermoeden. En dat in zo’n kort tijdbestek van nog geen jaar op 2 verschillende continenten... Eind september 2019 vond opnieuw de finale plaats van de Algarve Golden Race. Nu waren er ruim 5000 duiven ingeschreven uit alle belangrijke duivenlanden van de wereld. Van Noorwegen tot Zuid Afrika en van de Verenigde staten tot aan China... En opnieuw zou een Romario-nazaat het flikken… Toevallig schreef ik 2 weken voor de finale op mijn blog dat die Romariolijn toch wel heel speciaal moest zijn met dergelijke prestaties, maar ik had natuurlijk ook nooit verwacht dat het opnieuw bingo zou zijn op een zware 500km finale van internationale allure...

Nu was het team Wofsberg uit Duitsland die met hun mooie kleine blauwe duivin genaamd Lena (DV09564-19-344) de 1^e plaats in de finale voor zich opeiste. Om 15.18 uur liet zij zich klokken en legde de 500 km af met een gemiddelde van 1151 meter per minuut. Fantastisch om als melker zoiets mee te maken en je duif als eerste afgevlagd te zien worden. Het ringnummer en naam van de duif en melker die levensgroot op de grote beeldschermen bij de hokken verschijnen. Dat doet je wel iets en niet alleen de winnaar. Menigeen krijgt kippenvel als je na zo’n prachtige race de eerste duif naar beneden ziet duiken. Zoals altijd was het natuurlijk weer spannend welke pedigree dit topduivinnetje zou voeren… En opnieuw bleek het een een dikke Romario Bulls eye.. Lena was gekweekt uit een dochter van Romario! En het bijzondere was dat alle 3 de winnaars telkens in een ander combinatie én door verschillende melkers waren gekweekt. Het enige dat ze gemeen hadden was dat 2 winnaars gekweekt werden uit een dochter van Romario en de vader van een andere winnaar uit een zoon van Romario kwam.

Voor mij betekende dat tijd voor actie! De pedigrees van Romario waren erg summier. Behalve het feit dat hij gekweekt was uit 2 duiven van bij Ad Schaerlaeckens gehaalde eieren, was dat eigenlijk het enige bijzondere wat op de stambomen naar voren kwam. Het maakte me ongelofelijk nieuwsgierig naar de precieze achtergrond van deze duif en zijn kweker Hans-Jörg Hallmann. Kwekers van dit kaliber zijn er natuurlijk niet of nauwelijks op de wereld dus ging ik op zoek naar meer informatie. En dat bleek niet eenvoudig. Hans-Jörg Hallmann bleek totaal niet commercieel ingesteld en heel moeilijk benaderbaar. Nergens was er een mobiel nummer of e-mailadres te vinden en het vaste telefoonnummer dat op de stamkaarten stond vermeld werd nooit opgenomen. Alles bij elkaar prikkelde me dat steeds meer om de nazaten van Romario te mogen aanschouwen en de melker te ontmoeten. Romario zelf bleek al enkele jaren daarvoor te zijn overleden maar het gekke was dat de meest spectaculaire resultaten vooral werden behaald met duiven gekweekt uit zijn kinderen en kleinkinderen.

Romario op hoge leeftijd. Wat was ik blij dat er bij leven een foto van hem was gemaakt.... 

Navraag bij Ad Schaerlaeckens leverde de bevestiging op dat Hans-Jörg Hallmann daar inderdaad verschillende malen eieren had gekocht maar ook hij had verder geen gegevens van hem. Geen telefoonnummer, adres of wat dan ook. Uiteindelijke is het me gelukkig toch gelukt om contact te leggen met Hans-Jörg Hallmann. Ik merkte dat hij heel voorzichtig was en niet stond te springen om aandacht, laat staan om een hokbezoek in zijn woonplaats in de omgeving van Kassel. Maar na een intensief mailcontact kregen we gelukkig toch een echte melkers-klik en werd ik uitgenodigd om zijn duiven eens te komen bekijken en de achtergronden op te schrijven.

Begin van het jaar, gelukkig net voor het Coronavirus uitbrak, reed ik op een mooie dag naar het midden van Duitland en bereikte ik zijn fraai op een bergwand gelegen woning, aan het eind van een doodlopende weg. Ik werd hartelijk ontvangen door een opgewekte Hans-Jörg Hallmann en had bij hem een fantastische duivendag. Het was niet alleen erg gezellig maar Hans-Jörg Hallmann bleek ook een erg aardige man die intens van zijn duiven geniet.

Net als van zijn vriendenclub Silt 2000 waar hij veel tijd mee doorbrengt en bijvoorbeeld finales van OLRaces bezoekt. Dat is voor hem het belangrijkste in de duivensport en al het gedoe eromheen van kopen en verkopen kan hem totaal niet boeien. Hij heeft ook niet veel duiven. Er zaten zo’n 18 kweekkoppels plus een stel jongen en dat was het. De duiven zitten in een ongeveer 8 meter lang hok met open ren en verkeerden in blakende gezondheid. De kwaliteit van de duiven en dan me name kinderen en kleinkinderen Romario vond ik adembenemend. Echt duiven van de buitencategorie. Maar ja dat kon ook moeilijk anders….

Ik ga in dit artikel niet teveel uitwijden over details wat betreft prestaties op andere vluchten en races om het enigszins leesbaar te houden en beperk me hoofdzakelijk tot de hoofdlijnen. Zoals eerder vermeld haalde Hallmann in 2004 en 2005 een stel eieren bij Ad Schaerlaeckens. Met de duiven die er uit kwamen ging hij eerst spelen voordat hij zelfs maar overwoog om ze op het kweekhok te plaatsen. Twee van die duiven die hij speelde waren o.a. Remus en de 209 duivin van 2005 die later als moeder Romaria geschiedenis zou gaan schrijven.

Omdat de prestaties erg goed waren koppelde hij deze 2 duiven op elkaar en kweekte daaruit in 2006 een klein blauw doffertje met ringnummer 03801-06-338 die hij Romario noemde. Dé Romario dus... Ook Romario moest vanaf het begin de baan op en vloog erg goed. Maar in diezelfde tijd werd het roofvogelprobleem rond zijn hokken zo intens, dat het bijna onmogelijk was een duif over te houden. Ze zaten er gewoon op te wachten en het werd op een gegeven ogenblik zo erg dat Hans-Jörg besloot te stoppen met duiven nog los te laten. Ook stopte hij vanaf dat moment met de reguliere vluchten en wilde alleen nog deel te nemen aan One Loft Races in Europa en Zuid Afrika. Achteraf een geweldige keuze want het is niet ondenkbaar dat Romario anders ook niet verder was gekomen dan een doordeweekse snack voor een havik of slechtvalk... 

De eenvoudige maar erg goede luchtige hokken die op de bergwand gesitueerd zijn 

Als snel ontwikkelde Romario zich tot de sterkweker van het hok en zijn genen pakte op nagenoeg alle vreemde lijnen die Hallmann er tegen koppelde. Het is wel eens vaker voor gekomen dat een bepaalde bloedlijn zich goed laat zien op een bepaalde race. Van de nazaten van Romario vind ik het zo bijzonder dat ze het kunnen op verschillende continenten in combinatie met allerlei verschillende soorten duiven. Wel gekruist met ander, eveneens, topspul natuurlijk, maar dat is hetgeen me het meeste opviel en bijbleef

Helaas leeft Romario zelf niet meer maar na lang zoeken had Hans-Jörg via een vriend nog een mooie digitale foto voor me opgedoken welke ik thuis kon bewerken en zijn naam met mooie achtergrond kon toevoegen. Het deed me een groot plezier dat ik hem deze foto in een fraaie lijst kon aanbieden als dank voor zijn gastvrijheid. Gaaf om te zien dat het hem echt wat deed toen hij zijn superduif terug zag op de ingelijste foto. Dát kenmerkt de pure liefhebber zoals ik Hans-Jörg heb leren kennen. Een sieraad voor de sport.

Verder kreeg ik van hem zoveel mogelijk info over de ouders van Romario in de vorm van ringnummers. Ik was er heel blij mee dat dat in ieder geval niet verloren was gegaan en reed korte tijd later naar Ad Schaerlaeckens om qua afstamming de puntjes op de i te zetten. Ook dat leverde weer een prachtig beeld op om te zien hoe de bloedlijnen van Romario waren gebundeld tot dit Unicum, waarvan de nazaten op zoveel verschillende races zo kunnen domineren en dan ook nog met de bijzondere eigenschap van het vooruitvliegen. En dit tot aan de meest recente finales toe...

De Vader van Romario was Remus (03801-04-144) en de moeder van Romario was de 03801-05-209, beiden als ei gehaald bij Ad Schaerlaeckens. De afstamming van deze duiven was heerlijk om uit te zoeken en ging volledig terug naar het stamkoppel Mattens x Sissy dat er minimaal 8 x in voorkomt…Ongelofelijke inteelt. Een bundeling van sportieve genen die zijn weerga niet kent.

Vader Romario komt uit een zoon van Invincible x Beauty II die gekoppeld stond tegen Davids Favourite… Invincible speelde maar liefst 5 x de 1^e en was 2^e nat. asduif NPO van Nederland en komt uit dochter Mattens x Sissy. Invincible stond tegen de Beauty 2 , een wonderschone dochter van Ace Four himself. Ace Four komt ook uit een zoon van Mattens x Sissy…

Davis Favourite komt uit de Late Blauwe x dochter Wounded Knee. Uit Wounded Knee x zus Invincible komt ook de topvererfster van Bas Verkerk genaamd Bubbles….

Moeder Romario komt uit de Super 306 x Blauwe 305.

Super 306 is een zoon van Second Ace uit Beauty II, dochter van Ace Four

Blauwe 305 Komt uit Wounded Knee x Supertje 144, nestzus van Ace Four

Als je deze koppelingen bekijkt zit er zoals gezegd maar liefst minimaal 8 x Mattens x Sissy in de afstamming. Ook de dochter Beauty II en de zus en nestmaat van Ace Four genaamd Supertje 144, kom je veel tegen net als Invincible zelf. Beauty II is trouwens een volle zus van Home Alone die ook uit Ace Four kwam en wiens nazaten in 2014 de finale in Algarve reeds wonnen en in 2019 ook nog eens de auto in de semi finale. Dat betekende bijvoorbeeld dat in 2019 zowel de semi-finale als de finale van Algarve Gold door 2 verschillende melkers maar beiden met Ace Fourbloed in de aderen werd gewonnen...

Ook de vermaarde Alessandro van Bas Verkerk waar hij o.a. de Sprint uit kweekte, komt uit Beauty II, dochter van Ace four. Verder viel me op dat de topkweekster van Rens van der Zijde genaamd Evita, uit Invincible x het Supertje 144 (nestligger Ace Four) is gekweekt. Ook de beroemde Limo van Co Verbree komt uit broer Ace Four x dochter Invincible om er maar enkele te noemen. Je zou er echt een boek over vol kunnen schrijven

Als je alles eindelijk hebt uitgezocht en op papier hebt staan besef je eens temeer dat de echte topduiven maar uit een heel klein kringetje komen. Het belang van een goede lijn en vooral sterke familie, waar veel verschillende melkers met verschillende systemen, mee slagen, wordt mij in ieder geval met het het jaar duidelijker, Toplijnen zijn geen garantie voor goede duiven, maar voor echte supers en winnaars zijn ze als basis toch vaak onontbeerlijk.

De lijn van Mattens x Sissy en Ace Four heeft zich ten opzichte van de concurrentie weer genadeloos bewezen. Ik ben benieuwd wat voor verrassingen er nog meer in het vat zitten… Hans-Jörg Hallmann heeft de basislijnen van Ad Schaerlaeckens tot een machtig, puur en fenomenaal genenpakket kunnen samen voegen.. En er mede voor gezorgd dat deze bijzondere bloedlijnen nog steeds in de schijnwerpers van de internationale duivensport staan….

PS Nadat ik dit artikel had geschreven werd  afgelopen zomer opnieuw de prestigieuze finale van Victoria Falls in Zimbabwe gehouden.  Deze werd een jaar eerder met een voorsprong van 57 minuten gewonnen door een Romario nazaat. Nu was het de eer aan een duif van Koopman, maar zijn duif werd op slechts een paar seconde afstand gevolgd door opnieuw een nazaat van Romario, die de 2e plaats op eiste evenals de 8e plaats in de top tien van de finale van deze 600 km race...

Henk Simonsz
www.pigeonfever:nl

Tunnelvisie en voortschrijdend inzicht

 Rondom mijn huis lopen een aantal sloten met een prachtige bio-diversiteit. Zomers groeien ze helemaal dicht met waterplanten en dat is een zegen voor vogels- en watervogels, die onder dekking kunnen broeden.   Aan het eind van de herfst moeten alle sloten schoongemaakt zijn en ontdaan van plantenresten. Als bewoner ben je daar verantwoordelijk voor en het Waterschap ziet daar op toe. Die willen mooie schone strakke sloten waar het overtollige water goed doorheen kan stromen. Daar is niks mis mee natuurlijk, maar door het grondige schoonmaken verdwijnt bv alle dekking voor de watervogels. 

Behalve de stukken riet die ik laat staan en tegenwoordig gelukkig gedoogd worden, heb ik in de zijkant van de sloot ook een tak gestoken op een plek waar altijd veel visjes rond zwemmen. Binnen de kortste keren zat er een ijsvogel op die de tak, die hij gebruikte als duikplank om zijn visjes te verschalken. Ik heb de foto van links gemaakt waardoor je het talud niet goed kunt zien. Maar zoiets simpels biedt dit soort vogeltjes veel meer overlevingskansen (voor vergroting klik op de foto)

 Vandaar dat ik het loonbedrijf altijd vraag om een meter voor en na de duikers het riet te laten staan en tevens een stuk riet wat op mijn grond groeit. Voor de doorstroming maakt het niet uit en als je ziet wat zich overdag in die paar meter riet ophoudt is echt ongelofelijk. In de nacht komen ze te voorschijn en kunnen ze ongestoord hun kostje bij elkaar scharrelen. Gelukkig krijgen ze bij de Overheid en Gemeentes steeds meer het besef dat je met een paar simpele dingen de natuur enorm kunt helpen. Ook in de bossen worden niet direct alle omgewaaide bomen meer opgeruimd en ook de bermen worden later gemaaid om de vogels en de planten niet te storen. Het kost tijd maar die tunnelvisie van weleer wordt steeds meer en meer losgelaten en onder de noemer voortschrijdend inzicht kunnen ze ook het beleid aanpassen zonder gezichtsverlies. Dat werkt naar alle kanten uiterst positief.

Daar moest ik aan denken toen ik van de week bij een paar jonge gasten met een gezin, een 7 tal koppels duiven ging brengen die ze voor 1 jaar van me mogen lenen. Die jongens (zijn wel rond de 40 maar jong voor een melker) waren zeer geinteresseerd in de duivensport, maar zagen het niet zitten om er aan te beginnen. En begrijpelijk. Drukke baan, gezin en weinig ervaring met duiven staat garant voor een voorspelbaar fiasco. Als je pech hebt moet je het vanaf dag 1 opnemen tegen gelauterde profs waar niks aan het toeval wordt overgelaten zoals je altijd leest in de reportages...En daarbij een jong gezin...Ik kan me voorstellen dat de partner zijn of haar veto uitspreekt bij een dergelijk idee…

De doffers en duivinnen zitten gescheiden in de wintermodus te wachten op het komende broedseizoen.

Deze schoonheid komt uit een directe dochter van Moonraker                     

 Maar goed ik merkte de interesse en vertelde ze o.a. over éénhoksraces. Dat er veel vooroordelen over zijn, maar dat er ook veel positieve kanten aan zitten, zeker als je weinig tijd en ervaring hebt. Je hebt alleen een kweekhokje nodig. Duiven hoeven niet losgelaten te worden. Kweken in het voorjaar en de zomer ben je voor je gezin beschikbaar. Als je info vraagt aan ervaren spelers krijg je al snel door welke races het meest geschikt zijn qua verliezen en wat je waar moet betalen. Ook dat valt erg mee als je je goed laat informeren.

Daarbij is het allemaal super te volgen via internet en verschillende finales zijn de moeite waard om er naar toe te gaan en er desnoods een weekje vakantie aan vast te knopen. Daarbij heb je vanaf race 1 net zoveel kans om te winnen als alle andere spelers. Het systeem, de ligging, het opleren, schoonmaken medicijnen etc etc speelt allemaal geen rol. Het enige wat telt is dat je een goede duif opstuurt. 

Ze werden steeds enthousiaster en toen ik ze vertelde dat ze van mij voor 1 jaar een aantal koppels konden lenen waaruit ze al jongen konden opsturen om wat ervaring op te doen hoe alles werkt, werden ze pas echt enthousiast. Om een lang verhaal kort te houden; Ze hebben een simpel maar goed kweekhokje gebouwd en ingericht. Mooie grote ren ervoor en deze week zijn mijn duiven er naar toe gebracht. Twee nieuwe leden erbij en ik weet zeker dat die dat ook blijven. Ik kijk aan de zijlijn een beetje toe en ben voor een tijdje hun klankbord. 

Ook Simba geniet van zijn welverdiende winterrust. Hopelijk kweekt hij komend jaar weer iets speciaals zoals Casa 86 van dit jaar die o.a. een 1e speelde tegen ruim 5400 duiven en tevens 3e nat. asduif GHF van België werd

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er ook binnen de duivensport nog steeds een redelijk aantal mensen vinden dat éénhoksraces niets met duivensport te maken hebben. Ik denk dat als die mensen zich eens goed zouden laten voorlichten ze hun tunnelvisie ook zouden kunnen omzetten in voortschrijdend inzicht. En beseffen dat hier ook mooie kansen liggen om voor bepaalde groepen binnen onze sport, de duiven sport aantrekkelijk te maken en te houden. Daarbij komt dat dit soort beginnende melkers op termijn, als ze meer tijd en ervaring hebben, zelf ook makkelijker kunnen gaan vliegen op een eigen hokje....